myspace backgrounds
Myspace Backgrounds

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Ονειροπαγίδα

Ήσουν εδώ.Άκουγα το γέλιο σου,σίγουρα ήταν το δικό σου,δεν μπορεί να κάνω λάθος.Και δίπλα στο δικό σου το δικό μου.Το αληθινό μου γέλιο.Στο μυαλό υπήρχε η σκέψη ότι ίσως να 'ναι όνειρο,αλλά δεν με απασχολούσε πάνω από δευτερόλεπτα.Το ζούσα και μ'έπαιρνε μαζί του.<<Πόσο συχνά βλέπεις τέτοια πράγματα;Μη σκέφτεσαι,άσ'το να σε πάει όσο μακρυά νομίζει αυτό,εξάλλου όνειρο είναι..και θα ξυπνήσεις στην ίδια θέση>>,έλεγα στον ευατό μου.Και αφέθηκα.
Τα όνειρα έχουν ένα και μόνο χρέος:Να εισχωρούν στο υποσυνείδητό σου και να σε ταξιδεύουν σε έναν χωροχρόνο,εκτός πραγματικότητας.Γίνεσαι πρωταγωνιστής του δικού σου ονείρου,βάζεις όποιον θέλεις μέσα και κλείνεις τη πόρτα σε ό,τι ρεαλιστικό υπάρχει.
Διαρκεί μέχρι να εμφανιστεί η ανάγκη του να ξυπνήσεις.Μέχρι να γίνει το πρώτο ανοιγόκλεισμα των ματιών και τότε συνειδητοποιείς ότι δεν είναι εκεί.Κι εκεί,στα πρώτα δευτερόλεπτα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας παίζεται το μεγάλο παιχνίδι του μυαλού σου.Ή κλείνεις ξανά τα ματιά,εις γνώσην σου αυτή τη φορά,γνωρίζοντας ότι είναι απλώς ένα όνειρο και παίρνεις το ρίσκο να μη δεις πάλι τις ίδιες εικόνες ή σηκώνεσαι και αρκείσαι στο ότι μπόρεσες και το έζησες.Και στις δύο περιπτώσεις πάντως ξυπνάς.Ξυπνάς και νιώθεις μια περίεργη αίσθηση χαράς.Κι ας ήταν όνειρο.Εκπλήρωσε το αρχικό χρέος του.Μπόρεσε να σε ταξιδέψει.Οποιαδήποτε γκρίνια ή απογοήτευση μόνο να σου χαλάσει τις όμορφες εικόνες μπορεί.Μη το κάνεις αυτό.Αρκεί να σκεφτείς ότι κάποιοι κλείνουν τα ματιά και βλέπουν σκοτάδι..Νιώσε ευγνώμων,έτσι εκτελείς κι εσύ το χρέος σου απέναντί του.
Και πατσίζετε..

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

2:30 κι εγώ περιμένω..να το βουλώσει!

Έλα στη θέση μου.Έλα,είπα!Θα σε φέρω με το ζόρι!Ήρθες;Καλώς το μου!Κάτσε αναπαυτικά,κλείσε μάτια και πες μου τι βλέπεις..;Όχι,φύγε από το βούτυρο Lurpak καλέ!Κοιλιόδουλε,τσ,τσ,τσ!
Σκέψου ότι είσαι στο σπίτι σου και όλα κυλούν ωραία και αρμονικά.Τα πρωινά σου είναι ήρεμα και οι νύχτες σου μαγικές κι ονειρεμένες!Το 'χεις;Ωραία είναι,ε;Ε!Ξύπνα τώρα!!
Όλα ξεκίνησαν από τότε που ο γείτονάς μου,ναι αυτός ο ήσυχος,χαμηλών τόνων άνθρωπος,χώρισε!Αποφάσισε να πέσει στα πατώματα και να θρηνεί σε dolbies around!Τη τελευταία βδομάδα πρέπει να έγινε το κακό (και το χειρότερο-για όλους εμάς).Εναλλακτικός θρήνος βέβαια!Κατά τις 10:00 το βράδυ ξεκινάει με ερωτικοαπογοητευτικό πρόγραμμα και όσο πάει,ανεβάζει τον πήχη και τη πίεση μου μαζί,μέχρι να καταλήξει στις 4:00 το πρωί με λύρα και Ζερβάκη.Ένα ο Ζερβάκης,δέκα αυτός!<<Φτου σου κοπελιά μου φτου σου>> ο Ζερβάκης,χίλια <<Φτου σου>> αυτός.<<Πού να 'ναι>> να αναρωτιέται ο Ζερβάκης,<<Πού είναι αυτή;πού είναι;>>,αυτός και<<πού είναι ο Βάγκνερ;Πού είναι ο Πουτσίνι;>>εγώ!Σε λίγο θα μάθω απέξω και τις ατάκες του!Σε λίγο θα κάνουν παραγγελιές κι οι γείτονες κι εκεί να δεις πανηγύρι!Άντε κοιμήσου εσύ μετά.Αντί για προβατάκια,άρχισα να μετράω φτυσίματα και αναστεναγμούς η δόλια!Είχα που είχα πρόβλημα με το ξύπνημα,ήρθε αυτό να με στείλει απευθείας στον ΟΑΕΔ!Και σαν να μην έφτανε αυτός από μόνος του,μαζεύονται και καμιά δεκαριά φίλοι να συμπαρασταθούν,να πιουν και να φτύσουν μαζί του!Χθες πρέπει να έψηναν και μπριζόλες!Και μύριζε κιόλας γαμώτο!Και αντί να μου φέρουν καμία ως ανταπόδοση ανοχής και ανεργίας εντός ολίγων ημερών,μετρούσα τις μπουκιές τους σε κάθε παύση τραγουδιού!Σήμερα πάλι καθυστέρησα στο σχολείο.Και τι να πω;;Το <<Δεν κοιμάμαι δεν κοιμάμαι>> του Αντύπα ή το <<Απολύομαι και τρελαίνομαι>>;
Σοβαρά,με έχει επηρρεάσει όλο αυτό.Πάω με λίγες ώρες ύπνο,πλέον οι τσιρίδες των παιδιών ηχούν νανουριστικά και παρακαλάω να με πιάσει ο ύπνος πριν το party τους!Να φανταστείς πόσο έχω επηρρεαστεί από τα τραγούδια του,που σήμερα ένα μικρό χτύπησε καταλάθος και έκλαιγε και μου βγήκε αυθόρμητα να πω<<Οι άντρες δεν κλαίνε,μονάχα πονάνε>>!Δεν είμαι καλά σου λέω!Και ήδη τραβάει μια βδομάδα αυτό!
Τα τελευταία μεσημέρια ψάχνω να τον βρω και δεν τον βρίσκω,ξέρει τι κάνει!Και θέλω τόοοοοοοοοσο πολύ να του πω:
Χίλια συγνώμη που ήρθα μέχρι τη πόρτα σου,ειλικρινά συμπάσχω μαζί σου (θέλοντας και μη),είναι σπάνιο στις μέρες μας να υπάρχουν αισθηματίες,το αποδεικνύει και η τόσο χαριτωμένη φωνούλα σου και ελπίζω μέσα από τη καρδιά μου να γυρίσει και αν το θέλετε γίνομαι και κουμπάρα.Είσαι,επίσης,πολύ τυχερός,που έχεις τόσο καλούς φίλους που σου συμπαραστέκονται  σε αυτές τις δύσκολες ώρες τρώγοντας μπριζόλες,αλλά μωρεεέ..να..ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ;;Αφού μου δώσεις 5 μπριζόλες πρώτα!(Πάλι έχασα το φωτοστέφανό μου)
Αυτό θα ήθελα να πω,άντε έστω μόνο το τελευταίο!Αλλά που να τολμήσω να τα βάλω βραδιάτικα με τόσους μαντραχαλάδες!Και είναι κι η αδυναμία της σπιτονοικοκυράς μου!
Πες μου πού να βρω ώμο να κλάψω;
Πες μου πού να βρω αυτή τη κοπέλα να εξαγοράσω την επιστροφή της όσο όσο;
Λες όταν και εάν δώσει ο Θεός και γυρίσει αυτή,μετά να έχουμε 10ήμερο γλέντι επανασύνδεσης;;
Ο μον ντιε!

ΥΓ1:Ξεκίνησε πάλι!Τον σκότωσε γιατί την αγαπούσε!Μου βάζει ιδέες,το βλέπετε!!
ΥΓ2:Αυτός ο ΟΤΕ πότε θα συνειδητοποιήσει ότι έχω να τον πληρώσω από τέλη Φλεβάρη;;

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Πήραν τα μυαλά μας αέρα..Ανωγειανό!

Από μικρή είχα μεγάλη τρέλα με τη φύση!Θες επειδή μεγάλωνα σε πόλη και δεν τη χαιρόμουν όσο έπρεπε,θες επειδή την ευχαριστιόμουν λίγο,μιας και δεν είχα κάποιο χωριό να τη χαίρομαι,όπως τα υπόλοιπα παιδιά..Θες,δε θες,είχα τρέλα!Και μου έμεινε απωθημένο!
Ίσως γι΄αυτό να επιλέγω σχολεία χωριών.Άλλες παραστάσεις,άλλη ποιότητα ζωής.Μπορεί να κάνω 120 χιλιόμετρα καθημερινά,αλλά στη διαδρομή αντί για γκρι,βλέπεις παντού πράσινο!Ακριβώς έτσι:
Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που κυνηγάω τα περιβαλλοντικά προγράμματα!Κι εννοώ εκπαιδευτικά προγράμματα που συνδυάζουν εκδρομή και ενημέρωση για τις αξίες του περιβάλλοντοςμέσα από δραστηριότητες και παιχνίδια!!
Φέτος,λοιπόν,από τον Νοέμβρη είχαμε προγραμματίσει εκδρομή με θέμα <<Επίσκεψη στο σπίτι του βοσκού>> στα Ανώγεια.Η εκδρομή ήταν για τις 19 Απριλίου!
Πριν πάω για πρώτη φορά στα Ανώγεια είχα κι εγώ αυτή τη ψευδαίσθηση περί Ανωγείων:όπλο-μαύρο πουκάμισο-Navara.Οι φορές που πήγα δείχνουν τον ενθουσιασμό μου:μετράω πάνω από 15 (και τις 15 για μαμ)στα δύο χρόνια που βρίσκομαι στη Κρήτη!Πέραν του ότι έχω φίλη Ανωγειανή,αρκεί να πας και καταρρίπτεις την όποια προκατάλειψη έπλαθες!Είναι από τα ελάχιστα χωριά στην Ελλάδα που όχι μόνο διατηρούν τη κουλτούρα τους,αλλά την εξελίσσουν ποιοτικά και σταθερά!
Μέσα στο χωριό,τίποτα δεν θυμίζει έναν τόπο που λεηλατήθηκε και κάηκε 3 φορές!2.700 κάτοικοι,πανέμορφα αρχοντικά,τράπεζες,σχολεία όλων των βαθμίδων,σχολείο δεύτερης ευκαιρίας (ενηλίκων), αστυνομία,δήμος..μία οργανωμένη κοινωνία σε υψόμετρο πάνω από 700 μέτρα στον Ψηλορείτη.Άκρως παραδοσιακό,άκρως φιλόξενο,άκρως λυρικό.
Λουδοβίκος,Ξυλούρης,Ψαραντώνης-κάποιοι το αναφέρουν ως το χωριό του έρωτα,μιας και εκεί ξέρουν να τον τραγουδούν και να τον θαυμάζουν.
Λα'ι'κή αρχιτεκτονική,γλυπτική,υφαντική,χειροτεχνία και όλο γενικά το καλλιτεχνικό στοιχείο το διακρίνεις με το <<καλώς όρισες>>!
Όλα αυτά για να δείξω πόσο έξω έπεσα στις αρχικές προβλέψεις μου.Στα Ανώγεια,λένε,ζουν τον καημό.Τον τραγουδούν και τον χορεύουν!Αρκεί να ακούσεις τα τραγούδια τους και θα το διαπιστώσεις!
Σε μία σύντομη ιστορική αναδρομή των Ανωγείων αυτή που πρωτοάκουγε,ήμουν εγώ,μιας και το χωριό που εργάζομαι βρίσκεται πολύ κοντά στα Ανώγεια,στους πρόποδες του Ψηλορείτη.Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανωγειανή καταγωγή και γνώριζαν τα πάντα!
<<Επίσκεψη στο σπίτι του βοσκού>> ήταν η διαθεματική ενότητα και επισκεφτήκαμε το σπίτι του βοσκού!Μας άνοιξε τη πόρτα,μας υποδέχτηκε,κάτσαμε στο σαλόνι και είδαμε και τηλεόραση!Αμ δε!
Εδώ το σπίτι του βοσκού,λέγεται το σπίτι των Εσκιμώων,όχι από πάγο,αλλά από πλακώδεις ασβεστόλιθους!Ιδού:
Για να σου το παίξω έξυπνη,τώρα που τα έχω και φρέσκα,το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης είναι γεμάτο από ασβεστολιθικές πλάκες,πετρώματα,τα όποια,όταν πέφτει η βροχή πάνω τους,αλλάζουν σχήμα και γίνονται αυτές οι πλάκες που βλέπεις στην εικόνα!Αυτές τις πλάκες τις χρησιμοποιούν για να φτιάχνουν και τα γνωστά μιτάτα.Τα σπίτια των βοσκών,δηλαδή.Το μέρος όπου τυροκομούν οι βοσκοί!Η είσοδος είναι πολύ στενή και χαμηλή,μέχρι κι εγώ (που δεν φημίζομαι για το ύψος μου) δυσκολεύτηκα να μπώ,όσο κι αν έσκυβα!Αλλά αυτό το στρόγγυλο κυκλικό πέτρινο ιγκλού μας χώρεσε όλους κουτσά στραβά.Ένας πάγκος-καθίσματα περιμετρικά,χαραγμένες μαντινάδες στις πέτρες,η φωτιά αναμμένη που μέσα σιγόβραζε το τυρί,σκοτάδι,στο ύψος της οροφής να μπαίνει το φως και η αντηλιά να χτυπάει στη πέτρα.Απλά μαγεία.
Τα μιτάτα (συνεχίζω το μάθημα,παρακολούθα με)μεταφέρονται συνήθως από οικογένεια σε οικογένεια και αν θελήσεις να φτιάξεις ένα και το πάρεις θερμά,θα σου πάρει 2 μήνες περίπου.Η διάμετρος του κάθε μιτάτου είναι ανάλογη με το ύψος του.Το περίεργο της ιστορίας είναι πως αυτές οι πέτρες που τοποθετήθηκαν μία προς μία,σταθεροποιήθηκαν μεταξύ τους με εντελώς φυσικό τρόπο.Κανένα είδος κόλλας δεν χρησιμοποιήθηκε,όσον αφορά τα παλιά μιτάτα!Σκέψου πόση υπομονή χρειάστηκε,ώστε να βρεθεί το σωστό σχήμα πέτρας και να ταιριάξει με το διπλανό του!
 Εδώ ο βοσκός περιμένει να βγει το τυράκι!Εικόνα πολύ οικεία στα μάτια των παιδιών (τα περισσότερα ξέρουν να τυροκομούν)

Έτοιμο!

 Ζεστή μυζήθρα!Εκεί έγινε μάχη!
 Ο θόλος του μιτάτου!
 Δραστηριότητα-κατασκευή μιτάτου (με περιεχόμενο)!(Σε λίγα χρόνια στη Σχολή Αρχιτεκτονικής τους βλέπω!)


Μονοπάτι για τον ναό

 Θέατρο του Αγ.Υακίνθου!Εδώ πέρισυ φιλοξενήθηκαν οι βοσκοί όλης της Μεσογείου!

Ο ναός του Αγίου Υακίνθου!Είναι αφιερωμένος στον νεομάρτυρα Υάκινθο που μαρτύρησε το 98μ.Χ. για την αγάπη του Θεού. Κτίστηκε με πρωτοβουλία του Λουδοβίκου των Ανωγείων, και πολλών ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων, που θέλησαν  μ΄αυτό τον τρόπο να τιμηθεί ως «Άγιος της Αγάπης» και της αγάπης για την ποίηση και γιορτάζεται με πολιτιστικές εκδηλώσεις (Υακίνθεια) από τις 24 Ιουλίου-1Αυγούστου,όπου γίνεται ο κακός χαμός!




Δραστηριότητες-Παιχνίδια!
Και πίσω πάλι στο χωριό για οφτό!(Εκεί κι αν έπεσαν κορμιά)!

Οk,παραδέχομαι πως το παραέκανα με τις φωτογραφίες!Είναι που καταενθουσιάστηκα μωρεεεεεέ!Παρόλο που μας χάλασε τα σχέδια ο καιρός,ήταν πραγματικά πανέμορφα!Μπορεί τα παιδιά να μην ένιωσαν αυτό το ουάου της υπόθεσης,εγώ πάντως είχα χαζέψει με τόση ομορφιά!
Υπάρχουν τόποι που θυμίζουν ηρωισμό και λεβεντιά.Άλλοι,πάλι,που διέπονται από ερωτισμό και ρομαντισμό!Τα Ανώγεια συνδυάζουν και τα δύο και σε γεμίζουν από τοπία και μέρη βγαλμένα από τα παραμύθια με ανθρώπους που πάντα είναι πρόθυμοι να σου πουν ένα από αυτά..
Αν σας βγάλει ο δρόμος σας ποτέ,μη τα χάσετε..Ειλικρινά,θα είναι μια ξεχωριστή μερα!

Αφιέρωση


Aφιερωμένο στη D.Angel που
1)είναι από  τα άτομα που δεν αφήνει καμία χαζοανάρτησή μου ασχολίαστη και
2)ανταποδίδω στην αφιέρωσή της!

ΥΓ:Αγγελικούλι δεν ήξερα πώς να κάνω το όνομά σου ώστε να απευθύνεται με ένα κλικ στο blog σου!Αν μπορείς,ξεστράβωσέ με!Νομίζω πως η επιλογή είναι πετυχημένη,μιας και έχεις your girl!

Για το υπόλοιπο κοινό μου,το ατελείωτο και απέραντο κενό μου,εεεε κοινό μου ήθελα να πω,δεν έχει τίποτα!Sorry,αλλά είναι η τιμητική της D.Angel!

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Και μετά τη βρόχη βγαίνει ο ήλιος!

Αν ο χειμώνας είναι μελαγχολικός,το καλοκαίρι είναι το αντίδοτό του!
Κι εδώ είναι πλέον καλοκαίρι!!32 βαθμούς λέμεεεεε!!
Ξεσηκώνομαι!!!!!!
Μάζεψα ό,τι χειμωνιάτικο υπήρχε πάνω μου και μέσα μου,τα κλείδωσα και κατάπια και το κλειδί!Χα!
Φταίει αυτός ο ήλιος!Η σεροτονίνη του!!
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα και μ΄αρέσει!!
Χθες στο σχολείο αφήσαμε τη τάξη και κάναμε μάθημα σε ένα κιόσκι!Και έχουμε ακόμη Απρίλη!Κατά τον Ιούνιο με βλέπω να τα πηγαίνω στη Γαύδο!
Μεχρι και προχθές,κάθε μεσημέρι έκανα δουλείες μέχρι να ζαλιστώ από τις αναθυμιάσεις της χλωρίνης!Τώρα τα πιάτα στη κουζίνα είναι έτοιμα για jenga και το πάτωμα είναι γεμάτο από βιβλία και ρούχα!Για το "Μια νύφη για τον γιο μου" είμαι!
Δεν με νοιάζει τίποτα γενικώς!Δεν ακολουθώ κανένα πρόγραμμα και το μυαλό μου πετάει προς Κούβα μεριά!
Μέχρι και Βουγιουκλάκη με έπιασα να τραγουδάω!!"Είναι το στρώμα μου μονό"-Αφού δεν ξάπλωσα και στο πάτωμα πάλι καλά να λες!
Και επειδή το ξευτίλισα που το ξευτίλισα,ας το ολοκληρώσω κιόλας:

Προχθές στο γυμναστήριο πάνω στο διάδρομο,το άκουγα στο iPod και ενώ νόμιζα πως το τραγουδούσα χαμηλόφωνα,χρειάστηκε να έρθει η γυμνάστρια να μου πει διακριτικά πως ακούγομαι!Γέλα γέλα!
Και οι πολλές οι ζέστες δεν ήρθαν ακόμη!!Τα παράπονά σας στην Ε.Μ.Υ παρακαλώ!

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν μονάχοι!

Eπέστρεψα!
Χάθηκα λίγο αυτές τις ημέρες,αλλά μέσα στη νηστεία,ήταν και η απομάκρυνση του υπολογιστή από τα χέρια μου!
Επέστρεψα,λοιπόν!Βλέπω ήδη το δάκρυ να κυλάει από τη συγκίνηση!
Επέστρεψα και είμαι κατά 3 κιλά βαρύτερη-κάτι που το χρειαζόμουν μεν,αλλά όχι εκεί ακριβώς που τα έβαλε δε!
Επέστρεψα χωρίς τα φαγητά της μαμάς αυτή τη φορά,μιας και μου τα πήραν στο αεροδρόμιο-γιατί,μετά απο 7 χρόνια που τα τραβολογάω ως χειραποσκευή στο αεροπλάνο,τώρα θυμήθηκαν πως θεωρούνται ύποπτα ως εκρηκτικά,βόμβες ή υποψία μήπως κρύβω κανέναν Ταλιμπάν μέσα στο παστίτσιο!Είχα ήδη καθυστερήσει,αλλιώς θα διεκδικούσα το  άδικό μου!
Επέστρεψα και με περίμεναν δουλειές του σπιτιού και-όπως λέει και το ζώδιό μου-δεν μπορώ να ηρεμήσω,όταν δεν υπάρχει τάξη γύρω μου!
Τάξη είπα!Έχω και μια τάξη εγώ..Άντε ξανασυνήθισε το πρωινό ξύπνημα στις 6 το πρωί!Πέρισυ,σαν πρώτη χρονιά που θα δούλευα,ο μπαμπάς μου βρήκε ως ιδανικό δώρο να μου κάνει ένα ξυπνητήρι!<<Η εκδίκηση του πατέρα για τα τόσα χρόνια που ξυπνούσες αργά>>!Φέτος πάτησα για πρώτη φορά το κουμπάκι on και όσο σκέφτομαι ότι θα χρειαστεί να το ρυθμίσω πάλι,κάτι μέσα μου μετράει αντίσροφα τις ώρες που μου απομένουν!Και άντε καλά όταν σε πιάνει ύπνος,όταν σε θέλει με τίποτα;Όταν πιέζεις τον εαυτό σου να κοιμηθεί και τίποτα;Όταν μετράς προβατάκια,τα ξαναμετράς μήπως ξέχασες κανένα,τα βάζεις να βοσκήσουν,άντε και τα κουρεύεις κιόλας και πάλι τίποτα;Τι κάνεις τότε;Παρακαλάς όλους τους αγίους,τους οσίους και τους οσιομάρτυρες να μη κοιμηθείς μισή ώρα πριν το αναμενόμενο ξύπνημα και μετά τρέχεις σαν τη παλαβή!(Έχω να θυμάμαι πολλές τέτοιες στιγμές)!Έτσι βλέπω να είναι τα επόμενα βράδια μου,μιας και έχω βγει εντελώς ξυπνηματοπρογράμματος.
Επέστρεψα και εκτός από ένα σπίτι βρώμικο,βρήκα ένα σπίτι άδειο!Και όσο σκέφτομαι ότι οι δικοί μου είναι μαζεμένοι όλοι μαζί και εγώ λέιπω,διαπιστώνω πόσο ανάγκη τους έχω.
Επέστρεψα και σαν το στομάχι επίτηδες να πεινάει,ενώ φρόντισα να σκάσω στο φαί το μεσημέρι στο σπίτι,ενώ δεν δικαιολογείται να πεινάω,σαν να μου λέει <<Χε,χε,σήκω τώρα να μαγειρέψεις μόνη σου!>>Και όσο σκέφτομαι ότι οι υπάλληλοι του αεροδρομίου ίσως να χωνεύουν το παστίτσιο το ΔΙΚΟ ΜΟΥ,εκνευρίζομαι και εύχομαι να μη μπορούν να κοιμηθούν για 3 νύχτες από το φούσκωμα!
Επέστρεψα.Αυτό ήθελα να δείξω με όοοοοοολα αυτά!
Υπόσχομαι να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις αυτών που παρακολουθώ!
Καλό βράδυ,πάω να πνίξω τον πόνο μου στα μπισκότα που ξέμειναν στο ντουλάπι!

(Άσχετο1:Άνοιξα τις προάλλες κάτι περσινές σημειώσεις,που εν ώρα σεμιναρίου,πεινούσαμε τόσο πολύ με τη φίλη μου,που ζωγραφίζαμε τυρόπιτα στρόγγυλη-είμαι Βορειοελλαδίτισσα-,τυρόπιτα τρίγωνη,τυρόπιτα τετράγωνη,τυροπιτάκια,τυρόπιτα σε ταψί,όλων των ειδών τις τυρόπιτες σε ζωγραφιές!)
(Aσχετο2:Έρευνες έχουν δείξει πως όταν κάποιος πεινάει,ο εγκέφαλος εκκρίνει κάποια ουσία που ανάγκαζει το άτομο να κάνει περισσότερες σκέψεις και συνειρμούς!Σαν να λέμε "ήτανε στραβό το κλίμα,το 'φαγε κι ο γάιδαρος!"-κι εδώ φαί-τη τύχη μου-)

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Χρόνια Πολλά!

...και κάπου ανάμεσα στις ψαλμωδίες και τα κεριά,ανάμεσα στους λίγους ανθρώπους που προσεύχονται σιωπηλά δίπλα σου,μένεις για λίγο μόνος σου.Και βάζεις αναπόφευκτα τον ευατό σου απέναντι και γίνεσαι κριτής του.Κρίνεις τις κινήσεις σου,τις σκέψεις σου,τα λόγια σου,τα όνειρα σου,ό,τι σε καθορίζει.Κρίνεσαι από σένα.Αυστηρά,όπως ακριβώς σου αξίζει.Συνειδητοποιείς λάθη και έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά.Και χωρίς να κάνεις το επόμενο βήμα,ήδη νιώθεις καλύτερα.Λυτρώνεσαι.Κάτι ανασταίνεται μέσα σου.
Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο των ημερών;;
Δεν είμαι ο άνθρωπος που εκκλησιάζεται τακτικά και αποφεύγω συζητήσεις περί παππάδων και ιερέων.Ο καθένας πιστεύει σε ό,τι τον ηρεμεί και τον δυναμώνει και το κάνει με έναν δικό του τρόπο.Έχω γνωρίσει αρκετούς άθεους ανθρώπους είτε από ιδεολογία,είτε επειδή κάπου χάθηκαν ανάμεσα στο <<πίστευε και ερεύνα>>.Μα όταν πηγαίνεις σε ένα μοναστήρι,μακρυά από όλους και όλα,διασχίζοντας 15 χιλιόμετρα χωματόδρομο και αντικρύζοντας μόνο βουνά και χαράδρες και βλέπεις νέα παιδιά,νέα ζευγάρια,συνειδητοποιείς την ανάγκη του ανθρώπου να προσευχηθεί και να ηρεμήσει.
Δεν ξέρω κατά πόσο (και για πόσο) αναστήθηκαν αυτά που κρεμάστηκαν επί ξύλου μέσα μου.
Ξέρω σίγουρα πως έφαγα πολύ!!!!!!!
Ξέρω πως μου χιλιοέσπασαν το αβγουλάκι μου (και ήταν και τυχερό,λέει!)
Ξέρω πως μετράω 10 ημέρες που έχω να ακούσω τη φωνή που αφήνει στο πρόσωπο αυτό το ηλίθιο χαμόγελο.
Και ξέρω πως ο παππούς μου αργοπεθαίνει..

 <<Natale con i tuoi e Pasqua con chi vuoi!>> λένε οι Ιταλοί,που θα πει <<Χριστούγεννα με τους δικούς σου και Πάσχα με όποιον θέλεις>>.Διαφωνώ!Το Πάσχα είναι κατεξοχήν οικογενειακή γιορτή!Τώρα αν έρθει ο Ramazzotti και με πάρει από το χέρι,δεν υπόσχομαι!!

Εύχομαι σε όλους Χρόνια Πολλά,με υγεία και χαρά!
Κι όπως είπε και μια φίλη :
 <<Όσα κι αν έχεις βάσανα να μη το βάζεις κάτω!
Σκέψου να ήσουνα αρνί ετούτο το Σαββάτο!>>