myspace backgrounds
Myspace Backgrounds

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

364 και σήμερα!!Ούτε λελέ,ούτε τρελελέ!!

Πέρισυ,αρχές Δεκεμβρίου,σε κάποιο σαλόνι,άλλου διαμερίσματος,άλλης πόλης,έγραφα τις πρώτες σειρές αυτού του φτωχού πλην τίμιου ιστιότοπου..
Έγραφα,καλωσόριζα,με τη ψυχολογία κάθε νέου blogger,μη γνωρίζοντας και πολλά,περιμένοντας να δω αν και κατά πόσο θα λειτουργήσει η φαεινή μου ιδέα να μπω σε αυτό το club..
Ένα χρόνο μετά,κάνοντας έναν πολύ μικρό απολογισμό,συμπεραίνω τα εξής:
1)Χαίρομαι ειλικρινά που οι πρώτοι άνθρωποι που με εντόπισαν,είναι ακόμη εδώ!(D.Angel και Δύσπιστε αναφέρομαι σε εσάς,σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως!!)
2)Χαίρομαι που είχα τη δυνατότητα να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους που καιρό πριν διάβαζα τις σκέψεις τους (Ρικάκι και Κάτια:Αφήσαμε ανοιχτούς λογαριασμούς κυρίες μου!)
3)Συγκινούμαι με οριμένους που,μπορεί να μην τους έχω δει,ωστόσο προκαλούν τόση οικειότητα στο όλο μου εγκεφαλικό σύστημα,που μπορώ να λέω ό,τι βλακεία μου έρχεται στο κεφάλι,χωρίς να κάνω δεύτερες σκέψεις.(Ιανέ και Πόρκου είστε κάποιοι από αυτούς!!)
4)Συνειδητοποιώ πόσο όμορφο πράγμα είναι μέσα από σκέψεις τρίτων,αγνώστων-φαινομενικά-να ταυτίζεσαι μαζί τους,να συγκρίνεσαι,να προβληματίζεσαι ή ακόμη και να διαφωνείς,βλέποντας τα πράγματα από άλλη γωνία!
5)Χαίρομαι που έπεσα έξω στις προβλέψεις μου,όταν πίστευα πως δεν θα κρατήσει το όλο θέμα του blogging παραπάνω από λίγους μήνες,μιας και η σταθερότητα δεν είναι και το φόρτε μου!Είμαι ακόμη εδώ όμως!Και οφειλώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έχω αισθανθεί μέσω ενός άψυχου κουτιού!!

Μπορεί να διανύουμε δύσκολες μέρες,μπορεί να απογοητευόμαστε,να αγανακτούμε και να σιχτιρίζουμε -πλέον- με το παραμικρό,μπορεί μέχρι προχθές να μας παρηγορούσε ότι τουλάχιστον δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα και σήμερα να βρισκόμαστε αγκαλιά με θερμοπομπούς,αλλά η ζωή είναι μία,είναι μικρή και αυτό τη καθιστά και γλυκιά!Ας τη διαχειριστούμε όσο καλύτερα και παραγωγικά μπορούμε,όπως μεταφράζεται αυτό στο μυαλό του καθενός μας!Και θα έρθουν νομοτελειακά και καλύτερες μέρες,πού θα πάει;;

Φιλιά πολλά και σμίξε τα χειλάκια,μη βαριέσαιιιιι!!! 

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Έχουμε θέμα-τα!

Θέμα 1:
Ναι,ναι!Δεν σε γελούν τα μάτια σου,μήτε το pc σου!Δεν ήμουν μια πλάνη,ούτε μια οπτασία!Ζω ανάμεσά σας!Υπάρχω!Κι όσο υπάρχεις,θα υπάρχω!(Γι αυτό κοίτα να υπάρχεις για πολύ ακόμη,ε!)Αποφάσισα να μαζέψω το μυαλό μου και να την μπω στο μάτι του κάποιων σαν τον Ionn,που κοροιδεύει τη Λέρικη ζωή!Ionn ακούει;;Αχ και να ΄ξερες!!Επέστρεψε,λοιπόν,η άσωτη!!Και είναι καλά,πραγματικά καλά!!Αυτό για όσους ανησύχησαν!

Θέμα 2
Εκλοyes!!
Nαι,ψήφισα κι εγώ:Τον Αλί μπαμπά,που έχει μόνο 40 κλέφτες!Ψήφισα με την ελπίδα (που δεν έχει πεθάνει ακόμη) να δει μια άσπρη μέρα (ούτε κόκκινη,ούτε μπλε) τούτη η μπαμπέσικη κοινωνία!Παρόλ' αυτά,βλέπω απολύσεις,στερήσεις,ανέχεια,φτώχεια,ανεργία,ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια και ό,τι άλλο αποτελεί <<καθημερινές εικόνες>>..


Θέμα 3:
Και μπροστά σε τόσο θλιβερές εικόνες,εμφανίζονται κάποιοι άνθρωποι που σε ξυπνούν και αντισταθμίζουν την ασχήμια γύρω σου.Ανθρωποι που ό,τι είναι,ό,τι πρεσβεύουν,δένει τόσο αρμονικά μαζί σου.Που πατούν μέσα σου τα κουμπιά που γράφουν <<press me>> και σε κάνουν να χαμογελάς αληθινά και αβίαστα,σαν τον Αη Βασίλη του JUMBO που κάνει <<ho!ho!ho>>.Είναι αυτοί που σε κάνουν να λες <<La vita e bella>>.Eίναι δώρα Θεού.

Θέμα 4:
Είναι και κάποιοι άλλοι που,στο όνομα του αλκοολισμού ή οποιουδήποτε άλλου πάθους τους,είναι ικανοί να κάψουν ζωντανό τον άνθρωπό τους.(Επίκαιρο περιστατικό).Αναγνωρίζω ότι ο αλκοολισμός χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης,αλλά σε αυτή τη μεταχείριση πατούν όλα τα αρρωστημένα μυαλά και στη τελική βγαίνουν λάδι.Γιατί ο αλκοολικός εγκληματίας να τίθεται ύπο περιορισμό και ο ληστής να βρίσκεται πίσω από τα σίδερα;Είναι δίκαιο;Και από τις δύο πλευρές;

Θέμα 5:
Χριστουγεννιάζει!!
Για έναν περίεργο λόγο,όλοι τρέχουν από τώρα να αγοράσουν στολίδια!Ήδη πολλά σπίτια είναι στολισμένα!Ο κόσμος έχει ανάγκη να χαρεί.Και τα Χριστούγεννα,η διαδικασία του στολισμού,τα αναμμένα φωτάκια μέσα στη νύχτα,σου θυμίζουν παιδικές,ανέμελες,όμορφες,οικογενειακές στιγμές!!
Γι' αυτό να κι εγώ:

Χριστουγεννιάτικο δέντρο με 20 βαθμούς και ακούς τον άλλον να λέει <<Let it snow,let it snow,let it snow>>!!

Έτσι θα σε αποχαιρετίσω!Θα σου ευχηθώ να περνάς καλά,να μη ξεχνάς το παιδί μέσα σου,να αναγνωρίζεις τις καλές μικρές στιγμές στα μάτια των ανθρώπων δίπλα σου.Το blog υπολειτουργεί,αλλά παρακολουθώ αφανώς!!Φιλιά πολλά με ένα λατρεμένο τραγούδι!

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Άκουγε και μη ερεύνα

Άκου,…

… θα σου μιλήσω μέσα από τούτες τις σκόρπιες 

και ασύντακτες αράδες,

για την αρχέγονη, την ανεξήγητη αέναη 


κινητήρια δύναμη

τον έρωτα…

Ο Έρωτας,… τα πάντα δηλαδή(!) θεός και διάβολος,

αποθέωση και καταστροφή, παράδεισος και κόλαση,

φώς και έρεβος…

Ξαφνικό! Σαν τον λησμονήσεις, ζυγώνει γοργά 

με το πονηρό του χαμόγελο και σου κλείνει το μάτι.

…Ξέρεις τότε, δεν υπάρχει εναλλακτική.

Απερίγραπτος;

Ναι απερίγραπτος!

…πώς να περιγράψει το χώμα το πρωτοβρόχι!

Κάνει ανταρσία η καρδιά και καταργεί το νου.

Αρχή παραμυθιού,

ζωντανή ουτοπία!

Αντάρτη έρωτα, στροβιλίζομαι στην άλογη σου δίνη…

το νοιώθω,

… ακυβέρνητο σκαρί το σώμα χωρίς πορεία, χάρτη,

πυξίδα!

Βουτιά στο κενό - ίλιγγος!

…Έρωτας σου λέω!

Ήρθε ξανά εδώ και επτά μέρες,… 

να,τώρα που σου γράφω, κοιμάται στο κρεβάτι μου(!),
 
έτσι βρήκα λίγο χρόνο να μουτζουρώσω τούτη την κόλα.

Αν τον κοιτάξω για να στον περιγράψω,

δεν θα μπορέσω να συνεχίσω το γράψιμο…!

…Δεν πειράζει όμως που δεν μπορώ…

απλά…

στάσου σε έναν καθρέπτη!

Δεν θα μπορούσε να είναι ομορφότερος… έρωτας είναι

αυτός… θεός!

Σε αφήνω τώρα γιατί πάω να τον δω που κοιμάται,

δεν χορταίνω να τον βλέπω,…

…δεν σε χορταίνω…!

Ακούς;



ΥΓ1:Η μοναδική ανάρτηση που δεν είναι ακριβώς δική μου!!(Τι να εννοεί;Τι να εννοεί;;)!!
ΥΓ2:Το τραγούδι για λόγους εντελώς παραπλανητικούς!!

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Φύλαγε τις ταμπέλες σου,να έχεις τις μισές!

-Tι εννοείς γράφεις σε blog;
-Τι καταλαβαίνεις εσύ;
-Δηλαδή γράφεις κανονικά;
-Όχι,πλέκω!
-Έεεελα ρε,εσύ;;Δεν σου το 'χα!
-Ούτε εγώ!Αλλά προέκυψε,δεν μπορούσα να το αποφύγω!!
-Εννοώ πως δεν σου φαίνεται!Τρομερό!!
-Μ'αρέσει να τρομάζω τους ανθρώπους!
-Και τί πραγματεύεσαι δηλαδή;
-Ό,τι με προκαλεί-ακόμα κι εσένα!
-Απλά είσαι πολύ κοκέτα,βολεμένη και πριγκιπομεγαλωμένη για να έχεις τέτοιες ανησυχίες!!
-Και γιατί δηλαδή αυτές οι ταμπέλες να μην έχουν το δικαίωμα να γράφουν;!
-Απλά δεν φανταζόμουν ότι θα αποτελούσε ανάγκη σου.
-Είναι που αυτή τη ταμπέλα δεν τη πολυκυκλοφορώ,ανήκει στην ανοιξιάτικη collection!
-Mπράβο ρε!Εντυπωσιάστηκα!
-Ωραία,πάει κι αυτός ο στόχος ζωής!
-Και πού είσαι για να σου ρίξουμε μια ματιά;
-Πάτησε κοκέτα-βολεμένη-πριγκιπομεγαλωμένη.blogspot.com και θα σε περιμένω με αγωνία!!



ΥΓ1:Παίζει και να το πίστεψε!

ΥΓ2:Καλά το πόσο γέλασα με το έκπληκτο ύφος,δεν λέγεται!!
ΥΓ3:Για αυτό το Σ/Κ θα φορεθεί η ταμπέλα:
Φεύγω  για Κω!!!Καλό Σ/Κ παιδάκια μου!!

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Εξομολογούμαι

Απόσμασμα από βιβλίο Θρησκευτικών (Δ' δημοτικού):
<<Ο πιο σημαντικός σκοπός του πιστού χριστιανού είναι να γίνει άγιος>>

 ντόινγκ-ντόινγκ-ντόινγκ-ντόινγκ-ντόινγκ!

Πρόσεξε τι ακολούθησε:

 -Κυρία,εγώ θέλω να γίνω αγία,να με δείχνουν όλες οι εικόνες στην εκκλησία!
-Και να αφήνει τα σάλια της πάνω σου η κάθε γριά;;
-Μη λες βλακείες,θα έχω ζελατίνη.
-Μα δεν μπορείς να γίνεις αγία,αφού δεν έρχεσαι στο κατηχητικό!
-Ε ωραία,θα ξεκινήσω από αύριο!

Και το αποκορύφωμα:
-Δηλαδή,κυρία,εγώ που θέλω πιο πολύ να μπω σε μετρό κι όχι να γίνω άγιος,δεν είμαι καλός χριστιανός;;


Το βιβλίο των Θρησκευτικών και το όλο σύστημα διδακτικής του είναι μία μούφα.Μπάζει από παντού.Είναι για γέλια και για κλάμματα ταυτόχρονα.Απλά.Σου περνάει ιδέες τύπου <<Πραγματοποιείς τα όνειρά σου μόνο με τη βοήθεια της Ε-πάντα με κεφαλαίο-κκλησίας>>,ποντάροντας στο θρήσκευμα και όχι στον άνθρωπο και τις δυνάμεις του.Τη δύναμη,την ελπίδα και όλες τις αρετές,για το βιβλίο,σου τις παρέχει το πόσο Χριστιανός είσαι και όχι στο πόσο το θέλει η καρδούλα σου!
Ασάφειες παντού,ατάκες που θέλουν μονίμως επεξηγήσεις (όπως το παραπάνω),υπερβολές και κατηχητικούρες!Μία απίστευτη προπαγάνδα,σχεδόν φασισμός,μία απειλή διάχυτη παντού,γεμάτη ρατσιστικές διαθέσεις απέναντι στον μη-Χριστιανό,με βαρύγδουπες εκφράσεις-κόντεψα να ψαρώσω κι εγώ η ίδια-για το ποιο είναι το μοντέλο του σωστού ανθρώπου.
Σήμερα,εν έτει 2010,ζώντας σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία με τόσες παραστάσεις,πληροφορίες και νεοτερισμούς,είναι το λιγότερο α-πα-ρά-δε-κτο 1)να υπάρχουν τέτοια βιβλία,που προκαλούν τουλάχιστον σύγχυση στο παιδικό μυαλό και ως συνέπεια αυτού 2)τα παιδιά να είναι έρμαια της διδακτικής προσέγγισης του κάθε δασκάλου.
Δέχομαι πως το σχολείο υποχρεώνεται να ακολουθήσει το τρίπτυχο Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια,δέχομαι πως τα πολιτικοθρησκευτικά θέματα του κάθε εκπαιδευτικού ανήκουν στα εν οίκω και όχι στα εν δήμω,αλλά αν συνεχίσουμε να διδάσκουμε τέτοιες θρησκευτικές "σωστότητες",τα παιδιά θα μεγαλώσουν,θα ψαχτούν,θα ανοίξουν και κανένα βιβλίο παραπάνω,θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα κάρο συγκρούσεις μέσα τους και θα έχουμε λίγους άθεους ακόμη παραπάνω.

Εγώ προσωπικά αρνούμαι να πέσω σε αυτή τη λούμπα.
Γιατί το να εξυψώνεις μόνο τη θρησκεία σου,βάζοντάς της ταμπέλες και μειώνοντας χαρακτηριστικά τις υπόλοιπες,είναι και αυτό ένα είδος ρατσισμού.
Άλλο μάθημα τα Θρησκευτικά κι άλλο μάθημα τα Εκκλησιαστικά-Ιερατικά! 
 Και προσοχή στις απομιμήσεις!!!


Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

I DON'T need a heroοοο!

Για όλους αυτούς που θεωρούν το επάγγελμα του δασκάλου <<Μισό χρόνο καθησιό στο καναπέ και άλλο μισό καθησιό στην έδρα>>,αλλά από αυτήν την έδρα περιμένουν τα θαύματα..
Για εκείνους που επικαλούν υποτιμητικά τη δασκάλα <<δασκαλίτσα>> ή τον δάσκαλο <<δασκαλάκο>>,κι αν τύχει να είναι ο δασκαλάκος του παιδιού τους,τον κοιτούν με δέος και ενίοτε γλύφουν..
Για όλους αυτούς που θεωρούν ότι το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης ασχολείται με πλαστελίνες και τραλαλά-τραλαλό,αλλά,αν περάσει η κόρη τους ή ο γιος τους,φουσκώνουν..
Για εκείνους που κράζουν με πάθος όπου βρουν κι όπου σταθούν τα αδούλευτα χρήματα του (μισού Ιούνη-Ιούλη-Αυγούστου),ενώ όταν ήταν μαθητές δεν χαλούσε κανέναν τους και στην ουσία οι μισοί από αυτούς ξενερώνουν που θα φορτωθούν τα παιδιά τους και ποιός ακούει τώρα τη γκρίνια τους..
Για εκείνους που κρίνουν το ωράριο εργασίας σαν <<ένα ανάλαφρο 6ωρο>>,χωρίς να αντιληφθούν ότι κάποιος εκεί μέσα δίνει τη ψυχή του,την ενέργεια του και ό,τι διαθέτει για να μπορέσει να περάσει αξίες και γνώσεις σε 20-25 ανθρώπους..
και για εκείνους που η καραμέλα τύπου <<Ε,εντάξει μωρέ,το δασκαλιλίκι είναι καλή φάση,μέχρι και ΚΑΝΟΝΙΚΗ δουλεία μπορείς να κάνεις ταυτόχρονα>> πιπιλιέται μαζί με φραπέ,τσιγάρο και κομπολογάκι..
Για όοοοοολους αυτούς και για όσους ακόμη ξέχασα,
ένα έχω να δείξω:
και να πω:
Το να είσαι δάσκαλος δεν προ'υ'ποθέτει μανικιούρ,αλλά ψυχή και στομάχι!Έξω απ'τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται,κι αν είσαι μάγκας,έλα να τα βγάλεις πέρα,αλλά να το κάνεις και σωστά.Έλα να συντονίσεις μία τάξη 25 παιδιών,όταν δεν αντέχεις παραπάνω από ώρα το δικό σου,και ταυτόχρονα βγάλε και την ύλη που σου ορίζει το Υπουργείο.Αποχαιρέτα την οικογένειά σου και τράβα εκεί που είναι η πινέζα στον χάρτη για να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου.Προσαρμόσου υποχρεωτικά και ζορίσου οικονομικά και παρακάλα να έχεις μπαμπά άνετο,γιατί αλλιώς δεν βγαίνεις.Και αυτό με υπογραφή (Υπουργείου κιόλας!!)
Πέρασε η εποχή της Λόλας με το τόπι της,τώρα σε παίρνουν χαμπάρι για το αν και κατά πόσο ξύνεσαι αγαπητέ μου.Oπότε σταμάτα να κάνεις τον Σούπερμαν,δεν θα σώσεις εσύ το εκπαιδευτικό σύστημα.Κοίταξε,σε παρακαλώ,τη καμπούρα σου και σταμάτα να προσποιείσαι την αλεπού που κάνει κρεμαστάρια ό,τι δε φτάνει.Και μια ευχή από μένα τη δασκαλίτσα:Άι σιχτίρ,with love!

ΥΓ:Μετά απ'αυτό,αν δεν άγιασε το στόμα μου,σίγουρα άγιασε η συνείδηση μου!Ε μαααααα!

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Επαναπροσδιόριση θέσης --->Λ-έρως με τη πρώτη ματιά!Με τη δεύτερη;;

Τέλη Αυγούστου και το καράβι σταμάταει εδώ..


και απλά τρελάθηκα απ'την ομορφιά!Υπάρχουν ακόμη νησιά που διατηρούν ό,τι δείχνει η εικόνα.
Μικροί και στενοί δρόμοι,ιταλική αρχιτεκτονική,κάστρα,άπειρα ξωκλήσια,πολύ πράσινο,τουρίστες αντι-Μυκόνου,ψαροχώρια και..δεν κάνει κρύο στην Ελλάδααααα!
Η Λέρος είναι έρωτας.Πραγματικά πανέμορφη!
[Γι'αυτό σχηματίζει και καρδούλα μέσα της : ) ]
Σε έκανα να ζηλέψεις;;Για σένα λέω,που η θάλασσα θυμίζει στο μυαλό σου τουριστικό οδηγό!!
Ναι εσένα δείχνω!Εσύ που ζεις στη τσιμεντούπολη,αλλά έχεις το πλεονέκτημα να πάρεις το αμαξάκι σου και να παίρνεις τα βουνά,τη θάλασσα ή τη διπλανή πόλη!Γιατί εδώ..μέχρι Λειψούς,Πάτμο,άντε καμιά Τουρκία,παραπέρα για Σ/Κ δε προλαβαίνεις-κι αυτό καιρού επιτρέποντος-!!(Τώρα πέρασα στη δεύτερη ματιά)!Αυτό είναι ένα βασικό θεματάκι των κατοίκων -πλέον και δικό μου- εδώ!Το μέρος είναι πολύ μικρό και όσο πάει φαίνεται μικρότερο,οι επιλογές ελάχιστες.Ακολουθείς το φαινόμενο του χαμαιλέοντα-όχι ρεεε,δεν εννοώ να συρθείς στα πατώματα,προσαρμόζεσαι εννοώ-και κοιτάς να το διασκεδάσεις όόόόσο μπορείς!Το θετικό είναι ότι έχει πολλούς περαστικούς (μη παίρνεις κι όρκο) σαν εσένα και ό,τι μας ενώνει είναι οι δύσκολες χειμωνιάτικες νύχτες με μποφόρ!
Κατά τα άλλα,από φαί,δεν θα σου λείψει κάτι!Ίσως τα Good'ys,αλλά πού αλλού θα φας ψαράκι που σου κλείνει το μάτι βρε;;
Πού αλλού θα δεις δελφίνια και φώκιες να παίζουν με τα παιδιά;(Δεν είδα,αλλά όλοι έχουν να διηγηθούν μία τέτοια ιστορία)
Πού αλλού θα δεις τοπία σαν αυτό;;

ή σχολείο σαν αυτό;;


(Ναι,το δικό μου είναι!!!Ιταλοί παιδί μου,φινέτσα!)
Γενικώς αυτά είχα να πω!
Να δηλώσω τη θέση μου,να κοκορευτώ λίγο,για να ακούσω εγώ κυρίως τα θετικά γιατί η αλήθεια είναι ότι εγκλωβίζομαι λίγο,αλλά θα τη συνηθίσω μωρέ,πού θα πάει!Α ρε Διαμαντοπούλου,έλα να με παντρέψεις στη Λέρο με τα 3 αμετάκλητα χρόνια σου!

ΥΓ1:Με πέτυχες σε καλό mood,είναι που πίνω motion μάλλον!
ΥΓ2:Αν πιω redbull,λες να βγάλω φτερά;
ΥΓ3:Γιατί τα κουνούπια να μην είναι αποδημητικά;!
ΥΓ4:Οι πιο όμορφες εικόνες των νησιών μας είναι από σελίδες του εξωτερικού!Τραγικό ρε συ!

Φιλάκια και,όπως λέει ο φίλος μου ο Ιανός (που έκανε ανάρτηση για τον παππούλη μου και με κατασυγκίνησε) η ζωή έχει δύο όψεις!Συνηθίσαμε να βλέπουμε (με τη πρώτη ματιά) την αρνητική για να δικαιολογούμε τη γκρίνια και τη κακομαθησιά μας!Με τη δεύτερη όμως;;Για δοκίμασε!Κι αν πετύχει,θα το κάνω κι εγώ!!!Χαχαχαχαχα!(Και το χιούμορ στη θετική όψη υπάγεται,ε!)

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος,η ζωή το λέει πεταλούδα..

-Πόση ώρα μας απομένει;Ρώτησε η ελιά με νευρικότητα.
-Τόση όση ορίζει ο νόμος της φύσης και τόση όση απαιτεί ο νόμος της αγάπης,απάντησε η κάμπια.
-Ανυπομονείς;Το αποφάσισες,ε;
-Εδώ εκπλήρωσα το χρέος μου:Σου δίδαξα την ελπίδα,σε καιρούς ξηρασίας.Σου έμαθα τη δύναμη,όταν φοβόσουν τον άνεμο και σου ψιθύρισα την αγάπη,προστατεύοντας τους καρπούς σου.
-Πόση ευγνωμοσύνη σου χρωστάω..αναρωτήθηκε η ελιά και σήκωσε τα μάτια της στον ουρανό.
-Θα σου πω ένα μυστικό,είπε χαμογελώντας η σοφή κάμπια,όταν ανταλλάζεις συναισθήματα,έχεις πιάσει το νόημα της ύπαρξής σου.Το αίσθημα της προσφοράς σε ανταμοίβει και φεύγεις γεμάτος..και φίλησε της ρίζες του δέντρου της!
-Το αίσθημα της προσφοράς σε ανταμοίβει,επανέλαβε η κάμπια..Και τώρα;Ξέχασα να σε ρωτήσω πού θα πας τώρα,είπε η ελιά και σταύρωσε τα χέρια της με παιχνιδιάρικο ύφος.
-Τώρα θα πέσω να κοιμηθώ εδώ δίπλα σου και το πρωί θα είμαι μία πρίμα μπαλαρίνα χορεύτρια!!Νόμος της φύσης!!Είπε η κάμπια κάνοντας μια στροφή γύρω από τον ευατό της!
-Και θα έρχεσαι να με βλέπεις;Παραπονέθηκε η ελιά
-Όποτε με καλούν τα φύλλα σου,θα βρίσκομαι ένα πέταγμα μακρυά σου!Νόμος της αγάπης!!
-Σ'ευχαριστώ για την αγάπη σου,είπε το δέντρο και γύρισε να την αγκαλιάσει....
...μα η κάμπια είχε ήδη αποκοιμηθεί...
...Και επειδή οι νόμοι της φύσης είναι αμετάκλητοι,την επόμενη μέρα,μια πανέμορφη πεταλούδα χόρευε στα φύλλα μιας ελιάς και λίγοι γνώριζαν τον ρυθμό του χορού της...
  


 
Αφιερωμένο στον παππού μου,που ολοκλήρωσε σήμερα με επιτυχία τον σκοπό της ζωής του στη γη!!
Επέστρεψα!!Καλώς με ξαναβρήκατε,τέλος τα μεγάλα διαλείμματα,το κουδούνι χτύπησε για μέσα!!
Πολλά φιλιά,να είστε όλοι καλά!

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Όταν κλείνει ένας κύκλος

Πριν 7 χρόνια βρέθηκα στη Ρόδο για σπουδές.18 χρονών,μακρυά από κάθε είδους ασφάλεια,που τόσο αναζητούσα,κάνοντας μια νέα αρχή και ανοίγοντας έναν νέο κύκλο.
Μέσα στα 5 χρόνια διαμονής,μεγάλωνα,ωρίμαζα,άλλαξα συνήθειες,απέκτησα νοοτροπίες,χούγια,κουσούρια,έκανα φιλίες,ερωτεύτηκα,πλήγωσα και πληγώθηκα.
2 χρόνια πρν,έχοντας πακετάρει πράγματα και αναμνήσεις,έγραφα στη χαρτοπετσέτα του αεροπλάνου όλους τους λόγους που έχω για να αγαπάω αυτό το νησί.Ήταν τότε που ο κύκλος είχε κλείσει..Αν όλα έχουν τον λόγο τους,τότε ο Θεός είχε πολλούς για να με στείλει εκεί.Η Ρόδος ήταν μία από τις καλύτερες δασκάλες μου.Μου έμαθε να στέκομαι στα πόδια μου,να χαμηλώσω τα επίπεδα της κακομαθησιάς μου,να διαχειρίζομαι καταστάσεις,να πληρώνω τα λάθη μου και να παίρνω την ικανοποίηση μιας αποκλειστικά δικής μου πρωτοβουλίας.
7 χρόνια μετά,βρίσκομαι πάλι εδώ.Σαν τον δολοφόνο που επιστρέφει πάντα.Έχοντας την επιλογή να διαλέξω ανάμεσα στην ασφάλεια του οικείου μέρους και στο άγνωστο που προσφέρει ένα άλλο μέρος.Είναι πολύ όμορφο να αντιλαμβάνεσαι τη σιγουριά του γνώριμου,αλλά μήπως είναι καιρός να καταπολεμήσω κάποιες ανασφάλειες μου;;
Επιλέγω,λοιπόν,τη νέα αρχή με άγνωστες εξελίξεις.
Γιατί κάτι μου λέει πώς δεν κάνω λάθος.
Γιατί δεν θέλω να απομυθοποιώ (κι η Ρόδος είναι μυθοποιημένη μέσα μου)
Γιατί το άγνωστο κρύβει ελπίδες για όμορφα πράγματα.
Γιατί με γουστάρω όταν με ξαφνιάζω!!
Γιατί όταν κλείνει ένας κύκλος,ανοίγει ένας άλλος κι όχι ο ίδιος.
Και ο κύκλος της Ρόδου έκλεισε!Σφραγίστηκε με όσα την έκαναν ξεχωριστή μέσα μου και τοποθετήθηκε σε ασφαλές μέρος στη καρδιά μου.
-Show must go on-
Nα περνάτε καλά!Φιλιά πολλά!!

Λογική-Συναίσθημα,σημειώσατε Χ

Μείνε λίγο παραπάνω.
Σήμερα δεν θα σου ζητήσω,θα σου πω όλα όσα δεν τόλμησα.Εξάλλου δεν θα σε ξαναδώ.
Δεν θέλω να σε ξαναδώ.Σ'αγαπώ με έναν δικό μου τρόπο,που δεν μου επιτρέπει να σε βάλω στον κόσμο μου.
Μείνε,γιατί η αίσθηση της τελευταίας φοράς κάνει τη παρουσία σου ακόμη πιο χρήσιμη.
Μείνε,θέλω να αποτυπώσω κάθε σημείο του προσώπου σου.Κάθε σημαδάκι,κάθε βλέμμα και κάθε ύφος.
Κάνω σαν χαζή,ε;Γελάς μαζί μου.Πώς να σε παρακολουθήσω;Μένω να σε κοιτάω μόνο.Αδιαφορώ για ό,τι λες.Μόνο να σε κοιτάω θέλω.
Ο τρόπος που κοιτάζεις,το πώς κινούνται τα μάτια σου,τοπώς ανοιγοκλείνει το στόμα σου.Θα διεκδικήσω όλα όσα θέλω να κρατήσω.Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Μείνε κι εγώ θα βρω χιλιες δύο βλακείες να σε κάνω να γελάσεις,να αποσπάσω το χαμόγελό σου.
Και μετά μπορείς να φύγεις.Να φύγεις και να μη κοιτάξεις πίσω σου.Να μη κοιτάξω ούτε εγώ.Να πας όσο πιο μακρυά γίνεται.Να μη μαθαίνω νέα σου.
Μόνο θα προσεύχομαι να είσαι καλά.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Έεεεε΄ι΄ πειρατηηηηή!!!Τη πυξίδα μου!!

Γέμισε το ποτήρι σου!
Μέχρι πάνω!Δεν δέχομαι αντιρρήσεις!!Σήμερα πίνουμε!
Γιορτάζουμε ντεεε!Όλοι μαζί!
Όταν γιορτάζεις ένα χαρούμενο γεγονός,γιορτάζουν και οι γύρω σου μαζί!
Γι'αυτό σου λέω,γέμισε το ποτήρι σου!Θα σε μεθύσω και μετά θα σε κάνω χάζι!
Τη πρόποση θα τη κάνεις εσύ;
Τη θέλω με το κουταλάκι,όπως στις ταινίες!
Εεεεέλα,αφού ξέρεις πόσο μ'αρέσει το τυπικό κομμάτι του πράγματος!
<<Τσιν τσιν τσιν τσιν!Τη προσοχή σας παρακαλώ!Μαζευτήκαμε όλοι εδώ σήμερα για να γιορτάσουμε..να γιορτάσουμε..την αλλαγή πλεύσης!!Ας σηκώσουμε όλοι τα ποτήρια και ας πιούμε στην υγειά των απρόβλεπτων συγκυριών!!>>
Αλλαγή πλεύσης;;
Εεεμ!Άλλη μια φορά που σε διέψευσαν τα σχέδιά σου!
Κι αν όλα γίνονται για κάποιο καλό λόγο;
Ας πιούμε και σε αυτόν!
Στο καλό λόγο της διάψευσης λοιπόν!
Και στο άγνωστο που περιμένει στη γωνία!
Και η πυξίδα δείχνει..ΝοτιοΑνατολικά!!

Πάρε και λαλά!!:

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Careless Whisper

Βράδυ καλοκαιριού,
ώρα ακαθόριστη,από εκείνες που,αν δεν έχεις ρολόι,δε ξέρεις αν σουρουπώνει ή χαράζει,
η ώρα που ο ουρανός παίζει με τα χρώματα αναποφάσιστα.. 
Επιστρέφοντας για το σπίτι,επιλέγω για πρώτη φορά μια άλλη διαδρομή.
Αφήνω την ασφάλεια της συνήθειας και βγάζω δεξί φλας.
Ξέρω πού θα με βγάλει,πριν χρόνια ερχόμουν από εδώ για να πω μυστικά.
Όσο και να θέλεις να χαθείς σε αυτή τη πόλη,σε κατατοπίζουν οι αναμνήσεις.
Στο ράδιο,η φωνή του George Michael..
μαγική,ευλογημένη.. 
πάντα πίστευα πως ό,τι περίειχε σαξόφωνο,θεωρούνταν ερωτικό..
Σταματάω στο μέρος των μυστικών.
Και απέναντι ακριβώς το φεγγάρι.
Φεγγάρι περασμένης πανσέληνου..
Ποτέ δε συμπάθησα τα γεμάτα φεγγάρια,έχουν τόσα μάτια να τα κοιτάζουν.
Προτιμώ αυτά που περνούν απαρατήρητα,όπως το σημερινό.


Ελα,έλα να κάτσεις μαζί μου να σου πω τα μυστικά μου..τα ξέρεις,ε;
Τελικά,τίποτα δε μπορώ να σου κρύψω;;
Μήπως μπορείς να μου μαρτυρήσεις εσύ μυστικά;;
Να μαρτυρήσεις τις απαντήσεις που δεν δίνει καμία λογική και κανένα στόμα..;
Τα χείλη μου θα είναι σφραγισμένα..
Όχι,όχι,μη κρύβεσαι,στάσου..
Να δοκιμάσω την εχεμύθειά σου ήθελα μόνο..
Εξάλλου τα φεγγάρια εμφανίζονται για να ακούν μυστικά και 
να τα μαρτυρούν μέσω της έντονης σκέψης του αποδέκτη τους..
Σήμερα,όμως,στέκομαι εδώ μπροστά σου και σου ζητώ μια διαφορετική αποστολή:
Να μαρτυρήσεις τα πιο κρυμμένα μυστικά μου.
Κανείς δεν θα αντισταθεί στη γοητεία σου και θα σε ακούσει.
Το χρωστάς στην ευαισθησία που μου προκάλεσες..
Θα το κάνεις;


Σταγόνες βροχής:
μήνυμα ότι το αίτημα θα γίνει αποδεκτό;
Ας μείνει ερώτημα,εξάλλου,σιγά μη μου το μαρτυρήσει!
Η δική μου αποστολή εξετελέσθη:
Κατάφερα να χαθώ.. 

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Σαν ταλαιπωρημένοι βεδουίνοι!!


Όταν αντικρύσεις τους Παξούς,ξέρεις από το πρώτο λεπτό πως αυτό το νησί προσφέρεται για ηρεμία και χαλάρωση.
Όταν η παρέα σου είναι για τη..Λέρο όμως,τότε η ηρεμία παίρνει τον δρόμο που της πρέπει,τον αγύριστο!
Προτελευταία μέρα στο νησί και,ενώ από 3 μείναμε 2,αποφασίζουμε με τη φίλη Ε. να επισκεφτούμε τη πολυδιαφημιζόμενη παραλία,γνωστή ως <<Βλέπω το θάνατό σου>> (το γιατί θα το καταλάβεις στη πορεία!)
Τα λόγια του ταξιτζή ήταν ξεκάθαρα.Στα 300 μέτρα,από το σημείο που μας άφησε,θα φτάναμε στη παραλία!Ξεκινήσαμε κι εμείς ολόχαρες,μέσα στη φύση,πέρασαν τα 300 μέτρα,καταλήξαμε να περπατάμε για 40 λεπτά minimum,κάψαμε μέχρι και το αρνί του Πάσχα και θάλασσα πουθενά!Ο ήλιος να καίει τις πέτρες,ερημιά παντού κι ενώ εμείς οραματιζόμασταν τα <<Νερααααά>> σαν τη Βλαχοπούλου στη ταινία <<Μια Ελληνίδα στο χαρέμι>>,βλέπουμε μπροστά μας ένα δρομάκι κατηφορικό με προειδοποιητική ταμπέλα <<Προσοχή κατολισθήσεις>>!!Το δρομάκι μέσα στα βράχια και τα ξερά κλαδιά,απότομο και ολισθηρό,η φίλη μου να με βρίζει για την φαεινή μου ιδέα,εγώ να κάνω τη γενναία και την ανέμελη,σφιχταγκαλιασμένες η μία πάνω στην άλλη,φτάσαμε στη πολυπόθητη Ιθάκη!
Κι ήταν ακριβώς έτσι:

Ονειρευόμασταν ξαπλώστρες και mochito εμείς!
Ούτε σήμα στο κινητό,ούτε σκιερό σημείο,ούτε ψυχή!!Μόνο κάτι περίεργα πουλιά πετούσαν από πάνω μας!Κι εδώ κολάει η φράση <<Σκάσε και κολύμπα>>.Σκάσαμε,λοιπόν,αλλά πού να κολυμπήσεις!Ένα βήμα στο βότσαλο,δύο στον ωκεανό!Κάναμε τον σταυρό μας,αγκαλιαστήκαμε,φιληθήκαμε και μπήκαμε!
Και ενώ είχαμε πάθει σίγουρα από 2-3 ηλιάσεις η κάθε μία και δεν πολυνιώθαμε,ήρθε το δεύτερο πλήγμα:Το κύμα πήρε τα παντοφλάκια μου!!Εντάξει,το μόνο μου έμενε μετά από αυτό ήταν να πηδήξει καρχαρίας έξω στην άμμο και να με φάει!Το πώς γυρίσαμε,το αφήνω στη φαντασία σου!Αρκεί να δεις αυτό:

Από εκείνη τη μέρα,ζω τη κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία!!!Η ζωή είναι όμορφη,με ή χωρίς παντόφλες!Κι αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που μπορείς να γελάς με ο,τι στραβό κι ανάποδο μπορεί να σου τύχει,τότε είναι ακόμη πιο όμορφη!

Το παραπάνω περιστατικό ήταν από τις πιο αστείες στιγμές των διακοπών!Μην απορήσεις το γιατί,είπαμε,είμαστε για τη Λέρο!Κατά τα άλλα,δε παρεκκλίναμε πολύ της πορείας μας:Φαί,ποτό,τσιγάρο και μαύρισμα!Οι Παξοί είναι μαγεία!Κυρίως ζευγαρονήσι μεν,αλλά αν η παρέα είναι καλή,όλα φαίνονται μαγικά!Αν έχεις κλίση στους Ιταλούς,είναι το ιδανικό μέρος!Στους Αντίπαξους δε,χαζεύεις από την ομορφιά και κάνεις το καλύτερο μαύρισμα!
Επανήλθα στη θαλπωρή του σπιτιού μου!Μην ακούσω κανέναν να ευχηθεί <<Καλό χειμώνα>>,τον έφαγα!
Φιλιά πολλά και καλά να περνάτε!! 

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Με παίζεις ; )

Ξέρεις τι έκανα πέρισυ το καλοκαίρι;;
Όχι;Σκασίλα σου;;Μισή δική σου και μισή δική μου!!
Μήπως θέλεις να μάθεις πού θα πάω φέτος;;Μήπως θέλεις να σκάσεις από τη ζήλεια σου;Ε;Ε;Ε;
Μάντεψε!!!
Αν το βρεις,δώρο το αριστούργημά μου!



ΥΓ1:Ε,έχω όρεξη για παιχνίδια,τι να κάνουμε!
 
ΥΓ2:Βοήθεια του e-mail δεν έχει! "Λαδώματα" εννοείται!

ΥΓ3:Ο χρόνος κυλάει,αγχώσου!

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Μα δεν τελειωωωώσαμε,δε γίνεται σου λέω,ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!

Πέρισυ τέτοιο καιρό αποχαιρετούσα ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο μου,όσο ένιωθα πραγματικά μόνη και άγνωστη μεταξύ αγνώστων..Άνθρωποι λίγοι και καλοί,που υπέφεραν τη κυκλοθυμική και αλλοπρόσαλη φύση μου και που με έκαναν να νιώθω ασφαλή και χαρούμενη..
Πέρισυ τέτοιο καιρό έκλαιγα που δεν θα υπήρχαν πλέον στη καθημερινότητά μου..
Μέχρι που λίγες βδομάδες μετά,ξαναεμφανίστηκα για να τους θυμίσω πως ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στο τόπο του εγκλήματος,χα!
Μετρώντας τις τελευταίες μου ώρες στη Κρήτη,έρχεται η σειρά να αποχαιρετήσω πάλι αυτά τα άτομα και τα ελάχιστα ακόμη που προστέθηκαν στη καθημερινότητά μου..
Κοίτα που δεν μου βγαίνει δάκρυ!Έχω μια περίεργη αίσθηση ότι θα τους ξαναπώ <<Τζα>> προς το τέλος του Αυγούστου!
Το κλίμα του αποχαιρετισμού δεν έχει περάσει μέσα μου.Υπάρχει,όμως,ένα άλλο περίεργα όμορφο και συγκινητικό συναίσθημα μέσα μου:Το να φεύγεις από ένα τόπο και να έχεις φανεί κάπου χρήσιμος.
Να έχεις βοηθήσει με τα όσα ξέρεις και μπορείς ανθρώπους γύρω σου!Να έχεις κάνει ανθρώπους να γελούν,να προβληματίζονται,να εκνευρίζονται,να έχεις προκαλέσει γενικότερα συναισθήματα.Να έχεις χτίσει σχέσεις.Κι εγώ το πέτυχα αυτό,λίγο με τη τέχνη μου και λίγο με τη δική τους..
Φεύγω από τη Κρήτη πραγματικά γεμάτη,με τις καλύτερες εντυπώσεις και με μια παράδοξη πεποίθηση ότι,δε μπορεί ρε πούστη μου..του χρόνου θα είμαι πάλι εδώ!Αφού αυτός ο τόπος με κάνει να νιώθω ασφάλεια,μου πάει,πώς το λένε!
Κρήτη ακούς;;;Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας!!!

Και τώρα δυνάμωσε την ένταση για να ακούσεις έναν άνθρωπο που εκτιμώ πρώτα σαν άνθρωπο και μετά σαν καλλιτέχνη:

YΓ 1:Ήμουν κι εγώ εκεί!!
ΥΓ2:Τελικά όταν έχεις πεταμένα τα πράγματά σου,πακετάρονται πιο εύκολα :P

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Τη τελευταία κουβέντα θα τη πω εδώ..

Αν οι πράξεις μας είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν,τότε αυτό δίνει αυτομάτως το δικαίωμα στο στόμα να μπορεί να λέει ό,τι θέλει και με την ίδια ευκολία να το παίρνει πίσω.
Αν πληγωνόμαστε περισσότερο από πράξεις και λιγότερο από λόγια,τότε πώς δικαιολογείς το ότι μια άσχημη κουβέντα μπορεί να γίνει αιτία να σταματήσουν να επικοινωνούν δύο άνθρωποι;
Γιατί γινόμαστε έξαλλοι όταν τη δεχόμαστε και πιο ανεκτικοί όταν τη προφέρουμε εμείς;
Άσχημες κουβέντες που άλλοτε μας ξεφεύγουν και δεν εννοούμε και άλλοτε που είναι συνειδητές,με σκοπό να πικράνουν.

Υπάρχουν όμως και εκείνες που λέγονται συνειδητά,
σαν την αφορμή που έψαχνες τόσο καιρό,
σαν την ανατροπή που περίμενες άλλο τόσο.

Άσχημες κουβέντες που σου δίνουν τη σιγουρια που ζητάς:
<<Αυτή τη κουβέντα δεν θα την ανεχτεί και θα χαθεί-τουλάχιστον δεν θα έχω να περίμενω για κάτι που δεν έρχεται>>
<<Μετά από αυτή τη κουβέντα δεν θα έχω τα μούτρα να φανώ ούτε εγώ>>

Άσχημες κουβέντες που σου δίνουν την ικανοποίηση 
ότι αυτή τη φορά τα όρια τα καθόρισες εσύ και τα ξεπέρασες,
ότι αυτή τη φορά δεν θα έχεις να περιμένεις και να δέχεσαι αδιαμαρτύτητα τις ταμπέλες του άλλου.

Χθες ήρθε μια τέτοια κουβέντα στο στόμα μου.Και την άφησα να βγει για όλα αυτά που θα μου έδινε.
Ήξερα τι έλεγα και τι προκαλούσα.
Χθες σου μίλησα άσχημα.
Γιατί μόνο έτσι δεν θα έχω να περιμένω τίποτα.
Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος,δεν μπορείς να το δεχτείς διαφορετικά.
Γιατί το τίποτα δεν σου αφήνει περιθόρια να ονειρεύεσαι.
Γιατί προτιμώ να ξέρω πως ευθύνομαι εγώ για τη κατάληξη και όχι τα συναισθήματά σου.


Για όλα αυτά...είπα μια άσχημη κουβέντα.
Κα για όλα αυτά..τη χρειαζόμουν
Συγνώμη


Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Τρέξε Λόλα τρέξε!

Έχεις δει τη ταινία "Πέντε λεπτά ακόμα";Η υπόθεση στηρίζονταν σε ένα χρονόμετρο,όπου ο χρόνος κυλούσε αντίστροφα και ο πρωταγωνιστής έπρεπε να προλάβει να κάνει όσα έπρεπε
Κάπως έτσι συμβαίνει και σε μένα τις τελευταίες μέρες.Σαν να μου έχουν βάλει ένα χρονόμετρο και να πρέπει να προλάβω όσα πρέπει και θέλω.Θα σου φανεί μαζοχιστικό,αλλά μ'αρέσει!Με τη πίεση του χρόνου λειτουργώ καλύτερα.Δώσε μου 10 πράγματα ταυτόχρονα,άγχωσε με και χρονικά και θα σου κάνω θαύματα!
Έτσι,τις τελευταίες μέρες έτρεχα σε αυτό που ονομάζουμε Ελληνικό Δημόσιο Σύστημα και με ό,τι συνεπάγεται αυτό.Και ταυτόχρονα έφτιαχνα κούτες και βαλίτσες,μιας και φεύγω από το δημοκρατικό Ηράκλειο!Μια γυναίκα φεύγει,μια σωστή κυρία!Κι αμ ήντα νόμιζες;!
Καλά,μη περιμένεις να σου πω πως έβγαλα άκρη με τα ΙΚΑ και τους ΟΑΕΔ,τους αρέσουν φαίνεται τα μούτρα μου και θένε να με δουν καμιά δεκαριά φορές ακόμη!Και κράτα φακέλους με χαρτιά και περίμενε και κανένα δύωρο στην ουρά κι αν είσαι και λίγο γκάου,πήγαινε και στη σωστή ουρά να ξανα-περιμένεις,γιατί <<σε αυτή που στέκεις τόση ώρα βρε κούκλα μου είναι για συντάξεις>>!
Να μαζέψω εντελώς το σπίτι,να χαιρετήσω και τους λίγους ανθρώπους που με άντεχαν εδώ,να βάλω και το μυαλό μου σε μια σειρά να σκεφτεί τα μέρη που θα επιλέξω για τον Σεπτέμβρη,σκέψεις,σκέψεις,σκέψεις,θα το κάψω σε λίγο!
Για όλα αυτά χάθηκα και θα ξαναχαθώ,γιατί πρεπεί να κάνω και διακοπή σύνδεσης στον ΟΤΕ όπου να 'ναι!
Να μη ξεχάσω να ευχαριστήσω την Aγγελική ,για το βραβείο:


Ναιιι,έχουμε και τέτοια κόλπα εδώ!Ήρθε η σειρά μου..αν και αναρωτιέμαι πόσο καλά το σκέφτηκε..
Αγγελικούλι μου σ'ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες,αλλά αν θες δανεικά..είμαι κορίτσι του ΟΑΕΔ πλέον!!Χαχαχαχα!
Σας φιλώ όλους!Να μου είστε καλά και θα είμαι κάπου εδώ γύρω να επιβλέπω τη κατάστασή σας!! 

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Η Άριελ και οι εφτά Νάνοι!



Είδες το κοριτσάκι του video;Χαριτωμένο,ε;Δεν σου προκαλεί καμία εντύπωση,είναι χαρούμενη που τη πήγαν οι δικοί της στη θάλασσα,ενώ πιο πριν θα γκρίνιαζε για κανένα 3ωρο,γιατί "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Το μοναδικό,ίσως,παιδάκι,που έκλαιγε με το που έβλεπε σύνεργα παραλίας,ήμουν εγώ.Από μικρή στραβόξυλο,αλλά έχω επιχειρήματα και μη κρίνεις ίνα μη κριθείς!
Βρεφική ηλικία:Πριν προλάβω να εξοικειωθώ με αυτό που λέγεται θαλασσίτσα-μπρατσάκι-πλιτς πλατς,ο μπαμπάς μου είχε τη φαεινή ιδέα να με αρπάζει και να με πετάει στα ρηχά (γι'αυτόν),στα σαγόνια του καρχαρία Νο 2 (για μένα).Ήταν μοντεσσοριανή μέθοδος κολύμβησης,μη νομίζεις.Εγώ να τσιροκοπάω από το κλάμμα,ο μπαμπάς-Μοντε-sorry να με κυνηγάει,η μαμά μου να γελάει κι η αδερφή μου-κατά ένα χρόνο μικρότερη-να με κορο'ι'δεύει!Πολύ ωραία περνούσαΝε!Αφού πέρασαν έτσι λίγα χρόνια και είχα αποδεχτεί τη κατάσταση εις βάρος μου,ήρθε ο καιρός που έμπαινα μόνη στη θάλασσα.Ξεκίνησα από τα ρηχά και εκεί παρέμεινα...
Νηπιακή ηλικία:Μια ωραία Αυγουστιάτικη ημέρα,ενώ παίζαμε και πλατσανίζαμε με τη παιδάκια των φίλων μας,ξαφνικά βρέθηκα να παίζω με παιδάκια αγνώστων.Και οι άγνωστοι πολλαπλασιάστηκαν,όταν,μετά λύπης μου,διαπίστωσα ότι δε βρίσκω κανένα γνωστό δίπλα μου!Φαντάσου ένα μούλικο να γυρνάει από πετσέτα σε πετσέτα και να κλαίει φωνάζοντας <<Χάθηκααααααα>>.Ευτυχώς,με εντόπισε ο καντινιέρης (από τότε τους έχω μέσα στη καρδιά μου και τους τιμάω δεόντως) και φώναξε από το μεγάφωνο την απώλεια μου και ήρθαν και με μάζεψαν.Κι έτσι βρέθηκα εγώ να κυνηγάω τους δικούς μου,από το να με κυνηγούν αυτοί.Εδώ κολλάει το "Ρόδα είναι και γυρνάει"!(Από τότε είχα χαθεί άλλες 2 φορές,αλλά ειδικά πίσω από το περιστατικό της θάλασσας κρύβονται πολλά χρόνια ψυχανάλυσης)!!
Ενηλικίωση ή αλλιώς ηλικία γα'ι'δούρας:Ε πλέον,χανόμουν εσκεμμένα!Μεγάλωσα για!Βουτούσα,τσαλαβουτούσα,εγώ και ο Φλίπερ το δελφίνι ήμασταν!Μέχρι που έπαθα κράμπα στο πόδι στα 3 μέτρα βάθος και μόνη!Ε εντάξει!Αυτό ήταν!Αν σκεφτείς ότι από τότε δε ξεπερνάω τα 1.65 μέτρα βάθους,μάντεψε το ύψος μου!(Μη τυχόν δω πιθανές απαντήσεις στα σχόλια!)Πλέον μπαίνω με αέρα Beywatch στο νερό και καταλήγω να πιάνω κουβέντα με τις ηλικίες που μιλούν για το πόσα κουβαδάκια έχουν και πόσα παγωτά έφαγαν,ενώ χαιρετάω από μακρυά όλους τους συνομήλικούς μου,τύπου <<Γιούχου,περνάω πολύ ωραία εγώ εδώ!!Μπορώ να έρθω,αλλά έχω εποικοδομητική συζήτηση μωρέ,πιο μετά πιο μετά>>!!
Και η διπλωματική-υπεράνω-κατακλείδα:
Αλήθεια,τη λατρεύω τη θάλασσα.Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες στο νερό.Φοβάμαι μεν τα βαθιά,αλλά δικαίως!Μπορεί στα θαλάσσια σπορ να βγάζω μόνο φωτογραφίες από μακρυά!Μπορεί να με πιάνει υστερία,αν βουτούν όλοι μαζί πάνω στο ποδήλατο (αλλά να σημειωθεί ότι ανεβαίνω,μέχρι να με γυρίσουν πίσω),μπορεί να είμαι ανειδίκευτη στις ρακέτες,αλλά πρόσεξε:Έχω μάθει από εμπειρία χρόνων πόσα παγωτά τρώει κατά μέσο όρο ένα παιδί στη θάλασσα,έχω μάθει να κάνω τους καλύτερους πύργους,προσεχώς και πριγκίπισσες-και ξέρω επίσης να αναγνωρίζω και ψαράκια!Επίσης,είμαι η καλύτερη στις βουτιές,συγκριτικά με τα άλλα παιδιά,καθώς έχω το θράσσος να διαγωνίζομαι μαζί τους και να νιώθω και leader τους!Χα!
Μη μου πεις ότι είναι λίγα τα προτερήματα της θέσης μου!Γιατί θα θεωρήσω ότι ζηλεύεις και δε θέλω τέτοια ένστικτα εδώ μέσα!
Ευχαριστώ!