myspace backgrounds
Myspace Backgrounds

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Άτιτλο

Είναι κάποιες φορές που ό,τι σκέφτεσαι,ό,τι θέλεις κι ό,τι κάνεις είναι λάθος.Έξω από σένα,από τον τρόπο που λειτουργείς,από τον τρόπο που μεγάλωσες και έμαθες να φέρεσαι.Έξω από τα πρέπει σου,έξω από τις κοινωνικές νόρμες που πιστά ακολουθείς,έξω από τη καλή εικόνα που χρόνια τώρα προσπαθείς να μη τσαλακώσεις.
Έχεις βάλει όλες σου τις σκέψεις και όλα σου τα θέλω σε τετράγωνα κουτάκια,με βάση προτεραιοτήτων και τα ανοίγεις ένα ένα,κάτι σαν babuska,πίσω από τη μεγάλη τετράγωνη σκέψη,κρύβεται η λιγότερη μεγάλη και πάει λέγοντας.
Χρόνια τώρα έχεις μάθει να ανακυκλώνεις αυτά τα κουτάκια,ανάλογα με το τι απαιτεί η κάθε ηλικία σου και ποτέ μα ποτέ δεν μπερδεύεις τα μεγέθη μεταξύ τους.Όλα ακολουθούν μία άτυπη σειρά και πορεύεσαι με βάση αυτή κα μόνο.Οποιοδήποτε άλλο σχήμα σκέψης δεν είναι δεκτό στο μικρό τετράγωνό σου κόσμο κι όσο κι αν κάτι μέσα σου θέλει να το κρατήσει,το διώχνεις χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Ακόμη κι όταν οι απαιτήσεις-δικαιώματα της εφηβικής ηλικίας σου έκλειναν το μάτι στο πειρασμό άλλων σχημάτων,έκανες πίσω γιατί κατά βάθος φοβόσουν το διαφορετικό-το ξένο-το μη συνηθισμένο.Από φόβο,που σου δημιούργησαν οι πιο μέγαλοι,για να σε προστατέψουν από όλα τα κακά του κόσμου,και τον συνέχισες εσύ.

Έτσι μεγάλωσες και μαζί με εσένα τα ηλίθια τετράγωνα κουτιά του μυαλού σου.Μέσα στον καθωσπρεπισμό και τους τύπους.Κι ας έβραζαν μέσα σου αυτά που πεισματικά έθαβες.Κι εσύ μεγάλωνες.
Κι αν έρχονταν σκέψεις και συναισθήματα που δεν χωρούσαν στα κουτιά,κρατούσαν λίγο,αλλά κουβαλούσαν μαζί τους κι όλες τις παλιές.Εκείνες που δεν τόλμησες ποτέ,που χάθηκαν και πέρασαν.Και ξανάρχονται για να σου κλείσουν ειρωνικά το μάτι,όταν το μυαλό σου είναι χαμένο.Όταν τα κουτιά του μυαλού σου μπερδεύονται μεταξύ τους,όταν σου τρυπάνε το μυαλό να τα τακτοποιήσεις και εσύ..για πρώτη φορά..απλώς αδιαφορείς.Κι ας ξέρεις ότι θα γυρίσεις πάλι δίπλα τους,γιατί έτσι έμαθες,ξέρουν τα κουμπιά σου και ξέρουν πώς να σε χειριστούν.Γιατί τους έδωσες χώρο και δύναμη.
Η σημερινή μέρα είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές,κι προκαλούν ένα πνίξιμο στο λαιμό και ένα κλάμμα ασταμάτητο που που δεν εκδηλώνεται ποτέ.
Γιατί ίσως κάποιο από τα κουτιά επηρρεάζει ακόμη κι αυτό.
Οι πριγκίπισσες δεν κλαίνε,έλεγε η γιαγιά μου.
Οι πριγκίπισσες στους γυάλινους πύργους,όμως,σπαράζουν.

8 σχόλια:

D.Angel είπε...

Και οι γυάλινοι πύργοι όμως σπάνε!
Υπάρχουν βέβαια και γυάλινα παλάτια που χτίζουμε μόνες μας!Ε και;;;
Ας ρίξουμε μια πέτρα κι ας τα γκρεμίσουμε!
Ωραία η θεωρία μου ε;
Δύσκολη η πραγματικότητα!
Στο χέρι μας όμως δεν είναι όλα;
Εμείς δεν έχουμε τη δύναμη;
Αν όχι, τότε ποιός;
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατόβραδο χωρίς σαραγμούς ναι;;;;

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Άτιτλο! Γιατί; Θα μπορούσες να βάλεις τίτλο "το κουτάκι".
Εγώ τα λέω συρταράκια. Ξέρεις σαν εκείνα τα μικρά συρταράκια που βάζουμε βίδες, καρφίτσες και τέτοια μικροπράγματα.
Γιατί όλα αυτά που λες, μικροπράγματα είναι και όταν κλείσεις τα συρταράκια, τέλος.
Εσύ προτιμάς τα κουτιά. Είναι πιο εύκολο να τους βάλεις φωτιά και δεν θα μείνει τίποτα.
Έτσι κι αλλοιώς μια δόση πυρομανίας, όλοι έχουμε!
Να τα βλέπεις να καίγονται και να ευχαριστιέται η ψυχή σου.
Κάψ'τα λοιπόν, να μην υπάρχουν, άλλαξε και τα "κουμπιά" και δεν θα σε ξαναενοχλήσουν ποτέ.
Πάρε και ένα παράδειγμα από το όνομα μου και άρχισε να δυσπιστείς σε όλα.
Κερδισμένη θα βγεις από τώρα που έχεις πολλά περιθώρια μπροστά σου.
Και αν δεν είμαι και 'γω ενοχλητικός, θα βρίσκομαι εδώ γύρω και θα παρακολουθώ τις εξελίξεις.....
Καλημέρα και Καλή Κυριακή.

Dreameraki είπε...

D.Angel μου,(μπορώ να σε λέω Αγγελική),σίγουρα όλα είναι στο χέρι μας,αλλά όταν λένε για τη δύναμη της συνήθειας,κάτι ξέρουν,δυστυχώς..
Δύσπιστε κάποια κουτιά είναι σαν τις κατσαρίδες,επιβιώνουν ακόμη και αν τους ρίξεις πυρηνική βόμβα!Σ΄ευχαριστώ που πέρασες και άφησες θετικές σκέψεις.Καλημέρα,σήμερα απέμεινε μόνο ένας πονοκέφαλος!

D.Angel είπε...

dreanmer μου δυστυχώς η συνήθεια εχει κι άσχημα αποτελέσματα!Παρ όλα αυτά όμως μιας και κανείς μας δεν είναι υπεράνθρωπος και όλοι περνάμε παρόμοιες φάσεις, σου εύχομαι άυριο να περάσει κι ο πονοκέφαλος και η νέα μέρα να σε βρει με χαμόγελο!Φιλιά πολλά

Dreameraki είπε...

Μετά μπορείς να μην αγαπάς Κρήτη;;;
Να΄σαι καλά μέσα απ΄τη καρδιά μου!

D.Angel είπε...

Σμουατς

A.G.Selena είπε...

Εμένα δε μου αρέσουν τα κουτιά,ούτε και τα συρτάρια...Με μάθανε να βάζω τους κύκλους μου στα τετράγωνα των άλλων.

Στα κουτιά φυλάω μόνο τις πιο όμορφες στιγμές μου.Όχι για να τις κρύψω,αλλά για να τις κρατήσω για πάντα.

Η ζωή είναι γλυκιά!Ζήσε την με τους δικούς σου όρους!Κι αν δε μπορείς να ανοίξεις την πόρτα,βγες απ'το παράθυρο...

Φιλιά!!!

Dreameraki είπε...

Selena μου ευτυχώς που το παράθυρο είναι ορθάνοιχτο,όποτε είναι ανοιχτό!Κι ας καραδοκεί ο γκρεμός από κάτω!
Φιλιά πολλά!