Παραλήρημα

Έχετε ακούσει το νέο τραγούδι της Αλεξίου <<Ο άνθρωπός μου>>;;Έχετε παρατηρήσει τους στίχους του;

<<Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει <<ναι> και το εννοεί>>;...

Το είχα ξανακούσει,μου φάνηκε οικεία η μελωδία (πανομοιότυπη με εκείνη του tango)..

Δεν ξέρω κάτα πόσο μπορώ να ταυτιστώ με τους στίχους..Δεν ξέρω πόσοι από εσάς πιάσατε τον παλμό τους..Κι αν δεν το κάνατε,ίσως και να σας ζηλέυω λιγάκι..Σημαίνει ότι δεν είχατε την ανάγκη να το κάνετε.Βγάζει έναν πόνο,μια λύπη,σαν αναστεναγμός και ελπίδα μαζί.Ασυναίσθητα ήρθε στο μυαλό μου ένα πολύ αγαπημένο μου,συγγενικό προσώπο.Αν εμένα,στα 24 μου χρόνια,μπορεί να με αγγίζει και να μου θυμίζει ανάγκες που πεισματικά προσπαθώ να κρύψω,τι συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει σε μία γυναίκα που έχει τα διπλάσιά μου χρόνια και δεν έχει (όχι από επιλογή) έναν άντρα στο πλευρό της..;;Πώς μπορεί να νιώθει και με πόσες πραγματικές ανάγκες έρχεται αντιμέτωπη;Η σκέψη αυτή μου προκαλεί θλίψη,ίσως και θυμό.Ανεξήγητο,έντονο θυμό.Καμουφλαρισμένος φόβος.Για εκείνη,για ένα ξέσπασμά της.Απρόβλεπτο,εσωτερικό και τόσο αθόρυβο για τους γύρω της.

Τα τραγούδια αντικατοπτρίζουν τη κοινωνία μας,λένε.Και συμφωνώ δυστυχώς.Τη κοινωνία μας και τις ανθρώπινες σχέσεις.Πόσα τραγούδια σήμερα γράφονται και ακούγονται που εξυμνούν τον πραγματικό έρωτα,την αυθεντική,αμοιβαία αγάπη;Αν πω ότι δεν μου έρχεται κανένα στο μυαλό,πέραν των παλιών,θα θεωρηθώ υπερβολική;Τα μισά θα λένε <<σ'αγαπώ,σε θέλω,ξάπλωσε>> και τα άλλα μισά θα μιλούν για μια αγάπη που κρύβει πόνο,απογοήτευση,εκδίκηση ή μίσος!!!!!!!Μα δεν είναι τραγικό ή εγώ ζω στη Χώρα των Θαυμάτων;;Ακόμη και τα κατεξοχήν ερωτικά-αγαπησιάρικα τραγούδια,με στίχο που στάζουν μέλι,έρωτα και ροδοπέταλα,διαθέτουν έναν λυπητερό τόνο μουσικής,που σχεδόν νομίζεις πως ο ερμηνευτής φοβάται για το τι θα ακολουθήσει στη πορεία,ανάλογα με το νόημα του τραγουδιού!

Αν όλα αυτά ισχύουν και δεν είναι δικές μου υπαρξιακές ανησυχίες,μήπως είναι ακόμη μία απόδειξη ότι σήμερα ο έρωτας έχει καταντήσει μία εγωιστική πλάνη του εαυτού μας,στην ανάγκη μας να τονώσουμε το εγώ μας,να ξεγελάσουμε τη μοναξιά μας και να τη κάνουμε με ελαφρά μόλις ορθοποδήσουμε;Μήπως αγαπάμε επιφανειακά και άκρως εγωιστικά; "Σου δίνω το σώμα μου,για να μη σου δώσω ό,τι έχω μέσα μου,φοβούμενη τις συνέπειες","Σου φωνάζω πως σ'αγαπώ,μέχρι να το πιστέψεις και να σε εκμεταλευτώ συναισθηματικά,οικονομικά..ό,τι μπορέσω να αρπάξω"

Μήπως έχουμε γίνει μπάχαλο;Κι αν δεν είναι αυτό μπαχαλό,το μπάχαλο ποιό είναι;Να ελπίζουμε και σε χειρότερα δηλαδή;;Παναγία μου!!

Ρε παιδιά,ο έρωτας είναι η πιο απροβλεπτη,εκνευριστική ευτυχία!Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις και να σου προσφέρουν!Ας μη χαλάμε τη πιάτσα,φτάνει πια!Τραγουδήστε τον έρωτα με γέλια και χαρά.Έτσι του αξίζει.Κι ας πονάτε από έρωτα,φτάνει που τον ζείτε!Υπάρχουν κάποιοι που δεν στάθηκαν τυχεροί να ερωτευτούν ποτέ τους!Ζήστε το!Χαρείτε το!Κάντε λάθη,αρκεί να υπολογίζετε σωστά τις συνέπειες τους!

Αν ακούσω κανένα χάρουμενο, γνήσιο, ερωτικό τραγούδι,θα σημαίνει ότι:

1) κάποιος διάβασε το blog μου και θέλει να με σαμποτάρει

2)υπάρχει ελπίδα για εμάς εδώ πάνω στα συννεφάκια!

Υπόσχομαι να το κάνω πρωτοσέλιδο στο google pages!: )

Συγνώμη αν κούρασα,έβγαλα λίγα,τόσο δα σπασμένα μωρεεεέ!