Βαθμολογία ή μήπως βαθμοθηρία;

Τα Χριστούγεννα κοντοζυγώνουν..Η ατμόσφαιρα της τάξης μυρίζει Χριστούγεννα, η τάξη γέμισε χρυσόσκονη και φωτάκια και το γιορτινό κλίμα έχει μπει για τα καλά στην αίθουσα!Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση,όμως,υπάρχει μία μικρή λεπτομέρεια που αγχώνει τα παιδικά μυαλουδάκια και κλέβει απο αυτά τη χαρούμενη,γιορτινή,jinge bell διάθεση!!Η παραδοσιάκη,εξαναγκαστική παρουσία των βαθμών!
Αύριο,λοιπόν,πρέπει να παραδώσω την αναλυτική για κάθε μαθητή βαθμολογία στον διευθυντή!Πήρα τον προσωπικό φάκελο του κάθε μαθητή μου στο σπίτι και από τη στιγμή που δεν μπορώ να το αποφύγω,άνοιγα διστακτικά έναν έναν φάκελο,κοιτάζοντας παρατηρήσεις και επίδοση διαγωνισμάτων,λαμβάνοντας υπόψην τη διαγωγή,επίμέλεια,συνέπεια και γενικώς κάθε παράμετρο που μπορεί να εισχωρέσει μεσα σε έναν βαθμό.Ok,παραδέχομαι πως μου είναι συναισθηματικά πολύ δύσκολη διαδικασία!Από την άλλη,δέχομαι πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης,μιας και απεικονίζει αριθμητικά την ακαδημα'ι'κή επίδοση του εκάστοτε μαθητή!Συνεπώς,βοηθάει γονείς και παιδιά να εντοπίσουν αδυναμίες και να επιβραβεύουν προσπάθειες!
Έχοντας πάντα ευνοική διάθεση στο θέμα των βαθμών,αξιολογώ πρωτίστως προσπάθεια και διάθεση!Η προσπάθεια ανταμοίβεται!Αυτό έχω ως αρχή και βάση αυτού πορεύομαι!
Βλέποντας,όμως,τον φάκελο του κάθε μαθητή,παρατηρείς πως το κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα και υπάρχουν  στο backround διάφοροι λόγοι που επηρρεάζουν τη χαμηλή ή υψηλή βαθμολογία του.Πώς να λάβεις υπόψην σου  μερικά χαμηλόβαθμα διαγωνίσματα,όταν πίσω από αυτά κρύβεται η εύθραυστη ψυχολογία του παιδιού που βιώνει τον θάνατο συγγενή του;Πώς μπορείς να αξιολογήσεις μία τέτοια περίπτωση;Πώς μπορείς να αξιολογήσεις έναν άριστο μαθητή,όταν η συμπεριφορά του είναι επιοικώς απαράδεκτη;Και αντίστροφα,πώς μπορείς να αξιολογήσεις ένα χαρισματικά καλό και σωστό παιδί,που η μαθητική του επίδοση είναι κάτω του μετρίου;Γιατί ένα παιδί που έχει έρθει απο το εξωτερικό και που έχει ήδη διάφορα θέματα να αντιμετωπίσει,να έρχεται και αντιμέτωπο με μία αυστηρά χαμηλή βαθμολογία που θα του κόψει τα φτερά;
Υπάρχουν τόσες παράμετροι,που δυστυχώς δεν μπορούν να χωρέσουν στη βαθμολογική κλίμακα του 9 ή του Β.
Οι βαθμοί δημιουργούν φόβο,ας μη κρυβόμαστε.Αποτελούν απειλή και μέσο εκβιασμού.Κάτι σαν τιμωρία.Στα μάτια των παιδιών πάντα.Όταν δεν είναι αντικειμενικοί και υποκρύπτουν εμπάθειες,δημιουργούν ανασφάλειες και απογοήτευση.Όταν πάλι γίνονται αξιοκρατικά,δεν ξέρω κατά πόσο θα έχουν συμπεριλάβει μέσα τους όλες τις παραμέτρους!
Δεν θελώ να καταργηθεί ο θεσμός της κίτρινης καρτέλας,κάτι τέτοιο θα ήταν ανορθόδοξο και θα δημιουργούσε άλλης φύσεως προβλήματα.Θέλω να διαφοροποιηθεί ο τρόπος της αξιολόγησης.Για παράδειγμα στο μάθημα της Γλώσσας να υπάρχει λίστα της γραπτής Έκθεσης,λίστα του προφορικού λόγου,λίστα της Γραμματικής,κτλ.Σε κάθε λίστα,να υπάρχουν παρατηρήσεις και σχόλια από τον δάσκαλο και να αντικαταστηθούν επιτέλους οι βαθμοί.
Οι βαθμοί φέρνουν ανταγωνισμό και δημιουργούν ασυνείδητα εχθρικές διαθέσεις.Οι μαθητές του 9-10 αποτελούν μία κλίκα.Είναι οι ισχυροί,οι δυνατοί.Ακολουθεί η κλίκα των μεσαιών-μέτριων μαθητών και οι δε αδύναμοι μαθητές σμίγουν μεταξύ τους ενώνοντας το κοινό που τους δένει,τη χαμηλή βαθμολογία.Κρίνω από αυτά που βλέπω.Σε κάθε βαθμολογία,είτε αφορά ορθογραφία,είτε διαγώνισμα,στην άρχη της χρονιάς,κάτω από τις παρατηρήσεις στο κάθε γραπτό,έβαζα και έναν ενδεικτικό βαθμό,θεωρώντας ότι πρέπει να μπαίνουν σιγά σιγά στο κλίμα του 8-9-10 (διδάσκω στην Ε' Δημοτικού).Παρατήρησα ότι το μόνο που υπολόγιζαν είναι ο βαθμός!Οι παρατηρήσεις περνούσαν αδιάφορες και αυτομάτως ο αριθμός του γραπτού ταυτιζόταν με το όνομα.Πήρες 9,5 ενώ ο διπλανός σου 9;Η μάχη του ανταγωνισμού μόλις ξεκίνησε!Πήρες σε ένα εύκολο τεστ 7;Αυτομάτως ήσουν ο χαζός της τάξης!Έτσι το 8/10 ή το 9,5/10 κόπηκε!Βάζω μόνο παρατηρήσεις.Από τη στιγμή που η ύπαρξη του βαθμού χάνει το νόημα της και δημιουργεί προβλήματα,αρκούμαι στα σχόλια,που κατά τη γνώμη μου,είναι και πιο ουσιαστικά.
Αναρωτιέμαι πόσα προσωπάκια θα σκοτεινίασουν όταν πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους..Προσπάθησα να είμαι επιεικής,αλλά και αντικειμενική.Δεν ξέρω αν τα κατάφερα.Δεν θέλω να χαλάσουν τις γιορτές τους λόγω των βαθμών.Σε κάθε 10 που έβαζα,έβλεπα αυτομάτως το χαμόγελο..και σε κάθε 7,έβλεπα τη στεναχώρια,τις φωνές των γονέων και το κόψιμο των φτερών..
Είναι που είμαι ακόμη μικρή;
Είναι που δεν έχω ξεχάσει το παιδί μέσα μου;