Τι ισχύει τελικά; "Σπίτι σου είναι όπου είναι η καρδιά σου" ή "Σαν το σπίτι σου πουθενά";Κι αν τελικά ισχύει το πρώτο γιατί στα σύννεφα,οι περισσότεροι αναζητάμε τη ζεστασιά και τη σιγουριά του σπιτιού μας;;
Λείπω από το σπίτι μου εδώ και 7 χρόνια.Θεωρητικά μπορείς να πεις πως συνήθισα να ζω μόνη και αναγνωρίζω τα θετικά αυτής της επιλογής.Δεν το επέλεξα,ήρθαν έτσι τα πράγματα που σπούδασα μακρυά απο τη πόλη μου και η δουλειά μου έτυχε να είναι επίσης μακρυά.Υπάρχουν κάποιες φόρες που δεν το αλλάζω με τίποτα.Αν και δεν είμαι άνθρωπος που εγκλιματίζεται εύκολα σε νέες καταστάσεις,θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως μου ήρθαν ανάποδα τα πράγματα.Ζω σε μία μεγάλη πόλη,έχω ανθρώπους δίπλα μου να μου θυμίζουν πως δεν είμαι μόνη.Στάθηκα από τις τυχερές που μόλις πήραν το πτυχίο,βρήκαν αμέσως δουλειά και το σημαντικότερο είναι πως η δουλειά αυτή με γεμίζει.
Όμως χάνω στιγμές από την οικογένειά μου,χάνω το μεγάλωμα της μικρής μου αδερφής,απέχω από όσα ήθελα να ζω.Κι αυτό το συνειδητοποιείς σε μικρές ανύποπτες στιγμές ή σε μεγάλες και έντονες.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο ανθρώπους και φωνές και όσο κι αν στρουθοκαμηλίζεις με τη πεποίθηση ότι τα παιδικά βιώματα ανήκουν στο παρελθόν,η σιγή του άδειου σπιτιού,του δικόυ σου άδειου,υπέροχου σπιτιού,σου τρυπάει τα αυτιά..
Σε 16 ημέρες θα βρίσκομαι στο σπίτι μου,στο πραγματικό μου σπίτι,γιατί τελικά..σαν το σπίτι σου πουθενά..
Λείπω από το σπίτι μου εδώ και 7 χρόνια.Θεωρητικά μπορείς να πεις πως συνήθισα να ζω μόνη και αναγνωρίζω τα θετικά αυτής της επιλογής.Δεν το επέλεξα,ήρθαν έτσι τα πράγματα που σπούδασα μακρυά απο τη πόλη μου και η δουλειά μου έτυχε να είναι επίσης μακρυά.Υπάρχουν κάποιες φόρες που δεν το αλλάζω με τίποτα.Αν και δεν είμαι άνθρωπος που εγκλιματίζεται εύκολα σε νέες καταστάσεις,θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως μου ήρθαν ανάποδα τα πράγματα.Ζω σε μία μεγάλη πόλη,έχω ανθρώπους δίπλα μου να μου θυμίζουν πως δεν είμαι μόνη.Στάθηκα από τις τυχερές που μόλις πήραν το πτυχίο,βρήκαν αμέσως δουλειά και το σημαντικότερο είναι πως η δουλειά αυτή με γεμίζει.
Όμως χάνω στιγμές από την οικογένειά μου,χάνω το μεγάλωμα της μικρής μου αδερφής,απέχω από όσα ήθελα να ζω.Κι αυτό το συνειδητοποιείς σε μικρές ανύποπτες στιγμές ή σε μεγάλες και έντονες.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο ανθρώπους και φωνές και όσο κι αν στρουθοκαμηλίζεις με τη πεποίθηση ότι τα παιδικά βιώματα ανήκουν στο παρελθόν,η σιγή του άδειου σπιτιού,του δικόυ σου άδειου,υπέροχου σπιτιού,σου τρυπάει τα αυτιά..
Σε 16 ημέρες θα βρίσκομαι στο σπίτι μου,στο πραγματικό μου σπίτι,γιατί τελικά..σαν το σπίτι σου πουθενά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου