Σήμερα είδα την ευτυχία!

Σήμερα είδα την ευτυχία.Ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα ενός ζευγαριού που μετά από πολλές προσπάθειες,κρατούσαν τα δίδυμα ετερόφυλα βρέφη τους.

Τους έβλεπα και τους χάζευα.Ο καθένας από ένα μωράκι στην αγκαλιά.Ρώτησα τη μαμά πως ένιωθε.<<Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει.Νομίζω ακόμη πως δεν είναι δικά μου και πως τα προσέχω για λίγες ώρες>>Η Ρ.(μαμά της ιστορίας) εδώ και χρόνια φρόντιζε και πρόσεχε παιδιά,μιας και μέσα της είχε ξεγράψει το ενδεχόμενο να αποκτήσει δικό της.Ο Θεός,όμως,είναι ακριβοδίκαιος.Και η ιατρική επιστήμη σωτήρια!Τη παρατηρούσα πώς έπιανε το μωρό,πώς το κρατούσε και πραγματικά ζήλεψα το συναίσθημα που θα ένιωθε εκείνη την ώρα.Τη πληρότητα.Άλλαζαν τα μωρά αγκαλιές,έβλεπαν τον καθένα μας να τους χαμογελάει,τόσα άτομα,τόσες φωνές,χάζεψαν τα καήμενα.Σου λένε <<Κάτσε να κλάψουμε να τρομάξουν,να μας αφήσουν ήσυχους!>>Ξέκινησε,λοιπόν,τα γυναικεία κόλπα η μικρή και σιγόνταρε απο πίσω ο μικρός!Και το κόλπο έπιασε!Ξαφνικά όλοι απομακρύνθηκαν!Και μετά μου λένε τα μικρά δεν "χορεύουν" τους μεγάλους!

Οι γονείς,πάντως,τέρατα ψυχραιμίας.Ο μπαμπάς συνειδητοποιημένος,από τα λεγόμενα και τις κινήσεις του, για τον ρόλο του και η μαμά εξίσου για τον δικό της.Ούτε να πνίγουν τα παιδιά με υστερίες και απωθημένα,ούτε να αδιαφορούν.Ισορροπημένοι.Πίασαμε τη κουβέντα περί ανατροφή και συνταγές μεγαλώματος παιδιών.Και άρχισαν να με ρωτάνε τη γνώμη μου περί τέτοιων θεμάτων,λόγω,λέει,επαγγέλματος.<<Τι να  σας πω βρε παιδιά;Εγω δεν είμαι ειδική,ούτε έχω παιδιά.Το μόνο που ξέρω,είναι από αυτά που βλέπω και κρίνω ανάλογα με τα δικά μου βιώματα.Δεν υπάρχει συνταγή καλού γονέα και λάθη θα γίνονται πάντα.Το θέμα είναι σε ποιον βαθμό θα γίνονται και σε τι βαθμό θα είναι οι επιπτώσεις τους.Οι παιδοψυχολόγοι λένε πως το παιδί ακόμη και από τη κοιλιά της μάνας έχει ήδη τον χαρακτήρα του.Από τότε ακόμη το κακομαθαίνεις,από τότε ακόμη σου παίρνει τον αέρα.Είναι μεν πολύ δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά,αλλά αν τους δείξεις αγάπη και εμπιστοσύνη,σε λογικά πλαίσια και τα δύο,είναι η πιο καλή αρχή!>>Περίπου αυτά τους είπα.Σε διαλόγο κάπως έτσι ήταν τα λόγια μου.Ο μπαμπάς φαινόταν λίγο προβληματισμένος.Και τον δικαιολόγησα.Ποιός δεν φοβάται σήμερα να μεγαλώνει παιδιά με τόσα τέρατα γύρω μας;Τι να πρωτοαποφύγεις,χωρίς να τρομάξεις το παιδί και του γεμίσεις φοβίες,αλλά και δείχνοντάς το να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης!Τόσο λεπτές ισορροπίες που και στη θεωρία φαντάζουν χάος.Πόσο μάλλον στη πράξη!<<Θα προσπαθήσουμε να μη δείξουμε ποτέ την αδυναμία μας στα παιδιά.Το μόνο που θέλω,εγώ,σαν πατέρας,είναι να τα βλέπω χαρούμενα κι ας έχουν στη τσέπη είτε 2 ευρώ,είτε 5.000.000.Να είναι κοινωνικά και σωστοί άνθρωποι>>Τα λόγια αυτά ακούγονται πολύ γλυκά και ώριμα.Το να ακούς τέτοια λόγια από γονείς που κρατούν το όνειρό τόσων χρόνων στην αγκαλιά τους είνια ανατριχιαστικό.Μακάρι να το εφαρμόσουν,μιας και η εμπειρία έχει δείξει,πως ειδικά τέτοια γονείς,δικαιολογημένα και άκρως αθέμητα,πέφτουν έξω στα λόγια τους και μπερδεύουν τις ισορροπίες.Δεν μπορείς να τους κακολογήσεις.Η προσδοκία και η λαχτάρα της εγκυμοσύνης τους δικαιολογεί αρκετές λανθασμένες κινήσεις,που δυστυχώς τα αποτελέσματα φαίνονται μετά απο χρόνια.

Ίσως οι σύμβουλοι γονέων να κάνουν μεγαλύτερα λάθη στα παιδιά τους.Ίσως κι εγώ να κάνω χειρότερα.Ποτέ δεν ξέρεις ποιες θα είναι οι συνθήκες και τα δεδομένα σου.Σημασία δεν έχει πόσο ενημερωμένος είσαι για τον δεκάλογο του σωστού γονέα.Σημασία έχει να είσαι γονέας και να φαίνεσαι.

Η εικόνα της πλήρης πλέον οικογένειάς τους με άγγιξε.Και πραγματικά τους εύχομαι να είναι γεροί και δυνατοί να τα μεγαλώσουν όπως επιθυμούν!