Sometimes everything is wrong

-Είχες πει πως θα μου τηλεφωνήσεις,μα δε φάνηκες..Γιατί;

-Έτρεχα να βρω δουλειά,με απέλυσαν και έχω τρελαθεί.

-Έλα μη κάνεις έτσι,κάτι θα βρεθεί.Να είσαι αισιόδοξη!

-Μα καλά είσαι εντελώς στο κόσμο σου;Αλλά είσαι ο βολεμένος του Δημοσίου,τι ξέρεις από κούραση;

-Εεεε..δεν είναι έτσι ακριβώς!Πιεζόμαστε κι εμείς.Αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό.Νιώθω πράγματα για σένα και το ξέρεις.

-Ρε φίλε με κοροιδεύεις;Εδώ σου λέω,δεν έχω να φάω,είμαι εγώ για έρωτες;

 -Μα ο έρωτας είναι συναίσθημα.Τα συναισθήματα μας κρατάνε ζωντανούς!

-Εμένα προσωπικά αυτή τη στιγμή με κρατάει ζωντανή ένα σουβλάκι!Οι έρωτες είναι πολυτέλειες!

-Θέλω να σε στηρίζω,να είμαι δίπλα σου,τώρα ειδικά που περνάς ζόρι..

-Βρε άνθρωπε,πήγαινε να βρεις καμία του Δημοσίου να κλάψετε παρέα για τις περικοπές σας και άσε με εμένα!

-Όχι!Εγώ θέλω εσένα!Θέλω να σε δω από κοντά,πάμε κανένα βράδυ για ποτό;

-Ποτό;

-Ναι,δεν έχει μπει ακόμη αύξηση εκεί και είναι καλή ευκαιρία!

-Προτιμώ να πληρώσω τη ΔΕΗ με αυτά τα χρήματα!

-Μα θα πληρώσω εγώ!

-Ναι,ε;Για να φανώ και γύφτισσα από πάνω;Όχι,δεν το δέχομαι!

-Μήπως προτιμάς να το πιούμε στο σπίτι μου;Να σου δείξω με την ευκαιρία και τη συλλογή με τις αποδέιξεις μου..Ήδη γέμισα το δεύτερο άλμπουμ!

-Αλήθεια;Πολύ σε χαίρομαι!Μένεις μόνος σου;

-Όχι ακόμα,αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα.

-Για μένα υπάρχει μεγάλο!Νύφη ψάχνεις παιδάκι μου;

-Μα γιατί είσαι τόσο καχύποπτη;Γιατί αποκλείεις ενδεχόμενα;

-Μήπως μας φαντάζεσαι και με μωρό;

-Γιατί άσχημα θα ήταν;Μωρό=επίδομα!

-Μωρέ μπράβο!Εσύ ήσουν πριν που μιλούσες για συναισθήματα;

-Μη με αποπαίρνεις,συνδυάζω συναισθήματα με λογική!

-Τα παιδιά έχουν έξοδα!Εγώ είμαι άνεργη κι εσύ του Δημοσίου!Πού είναι η λογική σου;

-Ώρα είναι να μας πεις πως σου κακοπέφτουμε εμείς του Δημοσίου!

-Σιγά βρε λαχείο δισεκατομμυρίων!

-Με τι φόντα βρε άφραγκη θες να μεγαλοπιαστείς;

-Βρε άντε εξαφανίσου,εσύ με έχεις τόση ώρα στο μπίρι μπίρι,μόνος σου έχτιζες παλάτια!

-Παλάτια;Κοίτα μια πριγκίπισσα του ΟΑΕΔ που θέλει και ανέσεις!

-Κλείσε το τηλέφωνο,γιατί δεν αξίζεις ούτε τη χολή μου!

-Γιατί φοβάσαι μη χρεωθείς;Χαχαχαχα!

-Να χαρώ εγώ έναν άντρα αισθηματία χουβαρντά!Έχεις τον τρόπο σου όμως να γίνεσαι ερωτεύσιμος..

-Ερωτεύσιμος;Ποιος νοιάζεται για αυτά!

-Και ψυχοπαθής!Μάλιστα,όλες οι χάρες πάνω σου!Εσύ δεν μιλούσες πριν για έρωτα;

-Χαχαχαχχαχα!Μα καλά,πες μου σοβαρά,πιστεύεις ό,τι μαλακία σου πούνε;

- ;;;;;

-Κοίτα,μη κοροιδευόμαστε.Ξέρεις τις ανάγκες σου και ξέρω τις δικές μου.Μπορούμε απλώς να τις ανταλάξουμε και να αλληλοβοηθηθούμε.Χωρίς έρωτες,αγάπες και φρου φρου.Τι λες;;

-....Ονειρευόμουν άλλα πράγματα,αλλά ok,είμαι μέσα.

-Θα έρθεις τελικά να δεις εκείνη τη συλλογή;

-Αν μου χαρίσεις τα πιο ακριβά της κομμάτια,θα έρθω!

-Θα σου τα χαρίσω!

-Θα έρθω!

Εντάξει,το παράκανα!Δεν είναι οι ανθρώπινες σχέσεις έτσι.Οι εξαιρέσεις τους όμως;Σήμερα είχα μία παρόμοια κουβέντα και στην ιδέα οτί ίσως καταλήξουμε να ισοπεδωθούμε έτσι..ήθελα να κάνω εμετό!Αν αυτός ο διάλογος είναι η ακραία κυνική μορφή των μελλοντικών ανθρώπινων σχέσεων,υπάρχουν αρκετά σημερινά παραδείγματα,παρόμοιου τύπου με του παραπάνω φανταστικού-διαλόγου..

Μήπως δεν υπάρχουν σχέσεις από συμφέρον;

Μήπως δεν έχει ισοπεδωθεί ο ρομαντισμός;

Ή μήπως δεν επωφελούμαστε λίγο πολύ όλοι από την ευκολία των πραγμάτων;

Εύκολα γνωριζόμαστε,εύκολα κοιμόμαστε μεταξύ μας,εύκολα λέμε πως ερωτευόμαστε,εύκολα λέμε πως αγαπιόμαστε και ακριβώς με την ίδια ευκολία χωρίζουμε και εξαφανιζόμαστε.Κι αν δεν σ΄αρέσει,θα αρέσει στην επόμενη,γιατί όση η ζήτηση,αλλή τόση και η προσφορά.

Δεν αρχίζω να τα χάνω,απλώς όταν μου βγαίνει η σωματική κούραση,αρχίζει και φορτίζεται και η ψυχολογία!Μπορεί να γκρινιάζω με το παραμικρό,αλλά για τα θέματα που με απασχολούν σοβαρά προσπαθώ να τα καμουφλάρω μέσα από τη γκρίνια των παραμικρών.Και κάπως έτσι ηρεμώ το μέσα μου.Σήμερα είναι μία από αυτές τις μέρες,κουράστηκα και με πήρε από κάτω.Και επηρρεασμένη από κουβέντες,ειδήσεις και απογευματινά σίριαλ,αναρωτήθηκα αν όντως έχουμε γίνει συναισθηματικά βάνδαλοι,λόγω καταστάσεων,αν θέλουμε να το χρεώσουμε κάπου.Και συνειρμικά σκέφτηκα τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή μου ουσιαστικά.

Κάποτε ένας άνθρωπος,που αγάπησα πολύ,τύπωσε στο σώμα του το αρχικό του ονόματός μου.Τότε που οι άνθρωποι τολμούσαν κι ας έχαναν.(Σήμερα ποιος τολμάει;Και άραγε επιτρέπει στον εαυτό του να χάσει;)Τότε που ξεχώριζες τον αυθορμιτισμό και τον ρομαντισμό στους ανθρώπους.Τότε που δεν κρυβόντουσαν οι άνθρωποι πίσω από τους φόβους τους,που δεν ήταν γεμάτοι άμυνες.

Θυμάμαι γενικώς στιγμές,γεμάτες αληθινά συναισθήματα και είμαι ευγνώμων που τις έζησα.Και γυρίζοντας πίσω,συνειδητοποιήσα πόσο μου λείπουν.Το να βλέπεις αλήθειες στον άλλον.Να μη σε κάνει να αμφισβητείς.Να εμπνέει σιγουριά.Δεν ξέρω αν κάπου κάνω λάθος εγώ στον τρόπο που φέρομαι.Σήμερα κερδίζει η τακτική της στρατηγικής.Και εγώ εκεί παίρνω μηδέν.Δεν την έχω και δεν θέλω μα τη μάθω.Δεν θεωρούμαι αυτό που λένε καπάτσα γυναίκα.Δεν τινάζω τα μαλλιά μου με στυλ και δεν στήνομαι με ύφος 100 καρδιναλίων.Δεν παίζω με τις λέξεις και δεν κάνω τίποτα,αν δεν το θέλω πολύ.Προτιμώ να είμαι μόνη,παρά να αναλώνομαι.Η ανάλωση,απλώς σε αχρηστεύει.Παρ'το χαμπάρι και ξύπνα!Όλοι μας έχουμε ανασφάλειες.Βάλ'τες σε πρωτεραίοτητα και ψάξου.Και πραγματικά συγχύζομαι όταν βλέπω ανθρώπους να έχουν αυτό που θέλουν με τέτοια μέσα.Γιατί είναι ψεύτικο ρε πούστη μου.Τι νόημα έχει να σου δέιξω μια ψεύτικη εικόνα μου με το αντίτιμο να σε έχω;Ποιος ικανοποιείται από αυτό τελικά;

Τέτοια βλέπω και λέω πως σίγουρα δεν ανήκω εγώ εδώ.Βλέπεις τόσα ζευγάρια κι από αυτά ζήτημα τα μισά να είναι πραγματικά ευτυχισμένα,έστω ερωτευμένα.Δεν είναι ότι ερωτεύομαι δύσκολα.Απλώς δεν ερωτεύομαι συμβατικά.Δεν ερωτεύομαι ούτε ομορφιά,ούτε iq,ούτε χρήμα ή πτυχίο.Ερωτεύομαι με μικρά πράγματα.Που πατάνε σε δικά μου συγκεκριμένα κουμπιά.Και ευτυχώς δεν έχω αλλοιωθεί μέσα στη τόση σκαρταδούρα που υπάρχει γύρω μου.

Δεν φοβάμαι να μείνω μόνη μου.Και δεν εξαρτόμαι από κανέναν φόβο μου.Καθησυχάζω μόνη μου τις ανασφάλειές μου και δεν πέφτω σε ψεύτικες αγκαλιές.Απλώς μου είναι άχρηστες.

Σήμερα μια φίλη μου είπε πως έχω ξεχάσει πώς είναι να είμαι σε σχέση,στη προσπάθεια της να με πείσει για το πόσο απόμακρη φαίνομαι και να αλλάξω τακτική.Ίσως να έχει και δίκιο.Ίσως να είμαι μόνο θεωρίες και στη πράξη να τα κάνω τόσο σκατά που να μου αξίζει.Πειράχτηκα,από τον τρόπο της.

 Συγνώμη που απλώς θέλω να ακούσω μια καλή κουβέντα αυτή τη στιγμή που με ακούς έτσι.Συγνώμη που απλώς σου τηλεφώνησα για να με καθησυχάσεις,έστω με ψέμματα,κι ας μου τα έχωνες αύριο.Όχι σήμερα που με ακούς έτσι.Κι όχι τόσο επικριτικά άσχημα.Δεν σε όρισε κανένας δικαστή και η γνώμη σου δεν είναι αυθεντία!Ήρθα κοντά σου για να με αγκαλιάσεις,όσο λάθος κι αν κρίνεις τις πράξεις μου.Μη με πατάς,ενώ ήδη είμαι κάτω.Τόση ψυχολογία 5 χρόνια,τίποτα δεν σου έμεινε;

Αυτά ήθελα να πω..και δεν είπα κλασσικά τίποτα.Είχε σημασία;Τι να διαπραγματευτείς;Τι να σου κάνει η συγνώμη εκ των υστέρων,όταν έχει γίνει ήδη το κακό;

Ξέρω πως δεν έχουν ειρμό αυτά που λέω,δεν έβαλα τις σκέψεις μου σε λογική σειρά,ώστε να βγάζεις νόημα,αλλά με αυτή τη σειρά τα ένιωσα.Ο αρχικός διάλογος γράφτηκε το μεσημέρι (με χιουμοριστική διάθεση-εντελώς αντίθετη με τη τωρινή),αλλά επειδή δυσκολεύτηκα να τον γράψω,λέω να τον κρατήσω!

Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα..Και όλα θα είναι όπως πρέπει.Κι εγώ μαζί.