Οδηγίες χρήσεως:Διάβασε προσεκτικά

Όταν αποφασίζεις να γράφεις σε blog,αυτομάτως το μυαλό σου μπαίνει σε μια διαδικασία του

1)Ποιός λόγος ύπαρξής του και

2)τί θεματολογία θα αφορά.

Είχα αναφέρει και παλαιότερα πως blogs διάβαζα καιρό πριν αποκτήσω το δικό μου.Η όλη λογική μου άρεσε,νόμιζα πως μου ταίριαζε,μιας και μ'αρέσει να αναλύω γράφοντας και είπα να το δοκιμάσω,χωρίς πολλή σκέψη.

Όταν έχεις λύσει τα υπαρξιακά του blog σου και περνάς στη θεματολογία,ποτέ μα ποτέ δεν πέφτεις μέσα στις προβλέψεις σου.Δεν μπορείς να πεις <<Θα αρκεστώ σε αυτά που βλέπω γύρω μου>>,χωρίς να βάλεις μέσα κάτι το προσωπικό.Και αυτή είναι και η μαγεία της γραφής.Μπορείς να ξεκινήσεις από μια σκοτωμένη κατσαρίδα που είδες στο μπάνιο και να καταλήξεις στο πόσο πολύ σε πόνεσε ο χωρισμός σου με τον τάδε πριν 42 χρόνια.Η θεματολογία είναι ευέλικτη.Και φυσικά άμεσα επηρεασμένη με τη ψυχολογία μου.Αν είμαι στα πάνω μου,μπορώ να σου βρω ρομαντισμό ακόμη και στο dvd της Ντούβλη,αν είμαι στα κάτω μου δεν τον βρίσκω ούτε στο πιο δακρύβρεχτο ρομάντζο.

Αυτό δεν μου έσκασε ξαφνικά στο κεφάλι,απλώς παρατηρούσα τα θέματα των αναρτήσεων και διέκρινα μια σύγχυση μεταξύ τους,που μπορεί να φαίνεται αστεία,αλλά,αν μη τι άλλο,είναι αληθινή.

Δεν φοβάμαι να γράψω κάτι το προσωπικό,φοβούμενη μη δείξω λίγο εαυτό και

δεν φοβάμαι να γράψω κάτι το αστείο,φοβούμενη μη χάσω τη σοβαρότητά μου στα μάτια σου.

Άσε που-μεταξύ μας-αυτούς που ψάχνουν μόνο σοβαρότητες-τους βαριέμαι οικτρά!

Γράφω με ό,τι ζω και νιώθω.

Αν αρχίσω και επηρεάζω τη σκέψη μου με το τι αρέσει ή πώς πρέπει να το παρουσιάσω για να αρέσει,πολύ απλά στην ερώτηση <<Είστε σίγουροι ότι θέλετε να διαγράψετε το ιστολόγιο;>>Θα απαντήσω ΝΑΙ.

Όταν αποφασίζεις να γράψεις σε blog,πρέπει να λάβεις υπόψην σου δύο βασικές παραμέτρους:

1)Ό,τι γράφεις είναι προσβάσιμο στον καθένα και 

2)τα σχόλια

Προσωπικά,με το να γράφω σε blog  σκέψεις και οπτικές μου δεν νιώθω οτι εκτίθεμαι.Είναι ένα ανώνυμο ηλεκτρονικό ημερολόγιο,που τα όρια του τι γράφεις,τα ορίζεις εσύ.Είναι προσβάσιμο στο καθένα,αλλά δεν πληρώνεις και είσοδο.Όποτε,αν βρίσκεις βαρετά αυτά που γράφω ή αν σε πιάνει  αλλεργία από τις πεταλούδες μου,υπάρχει και το κόκκινο κουτάκι πάνω δέξια,δεν δαγκώνει!

Μη κάνεις το λάθος και  δώσεις τη διεύθυνση του blog σου σε ανθρώπους που βρίσκονται προσωρινά στη ζωή σου, γιατί:

1)θα κατευθύνεται-επηρεάζεται η σκέψη σου

2)θα παρερμηνεύουν και

3)θα χαθεί ο αυθορμητισμός σου στα γραπτά σου.

Αν το έκανες ήδη,απλώς βγάλ'το απ΄το μαυλό σου,σαν να μην έγινε ποτέ.

Σχόλια.Από τη στιγμή που έχεις επιλέξει να υπάρχουν,θα υπάρχουν.Εγώ τα θέλω.Κι ας είναι αντιφατικά με τα δικά μου.Δεν φοβάμαι να δω ένα αρνητικό σχόλιο,όπως και δεν φοβάμαι να κάνω κι εγώ ένα.Δείχνει ειλικρίνεια και σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι κάποιος ζόρισε το μυαλό του με ένα δικό σου θέμα.Κι αυτό εμένα μόνο χαρά μου προκαλεί.

Αν με ενοχλούσε κάτι,αυτό θα ήταν κάτι το κακοπροαίρετο,που ακόμη δεν το έχω νιώσει.Και αυτό μόνο από κάποιον που ήρθε κοντά μου,όσο κοντά μπορεί να έρθει.Από άγνωστους ανθρώπους,με άγνωστα κίνητρα προθέσεις,πολύ απλά δεν νιώθω τίποτα.Είμαι που είμαι με τους γύρω μου παρεξηγησιάρα,να είμαι κι εδώ;Ε,δεν λέει!

Δεν ψάχνω φίλους μέσα από το blogging,δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαι εδώ!(Αν βρεθούν,δεν θα τους κλείσω τη πόρτα)!Δεν γράφω πράγματα για να φαίνομαι αρεστή,δεν έχω τέτοιες ανάγκες!

Χαίρομαι που έχω βρει ανθρώπους ,εδώ μέσα, που εκπέμπουμε στα ίδια μήκη,που τους συμπαθώ,τους εκτιμώ και τους σέβομαι!

Η πραγματική ζωή είναι έξω!