Λίγες σκέψεις και λιγότερες πράξεις

Κάνω την αρχή και γράφω.

Θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι με δυσκολεύει τον τελευταίο καιρό:

Να βάλω τις σκέψεις μου σε μία τάξη,να τις ξεδιαλύνω και να τις μοιραστώ. 

Γράφοντας πάντα ένιωθα καλύτερα.

Λειτουργούσε σαν εκτόνωση.

Να εκτονωθώ.

Αυτό θέλω.

Όταν κάτι δεν σου πάει καλά,τσεκάρεις τις αντοχές σου.

Το επίπεδο της καλομαθησιάς και του εγωισμού σου.

Όταν έχεις βολευτεί στο να σου δίνονται όσα ζητάς,απλώς δεν δέχεσαι εμπόδια.

(Όπως μεγαλώσεις,μαθαίνεις)

Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τα εμπόδια,φοράς τις πανοπλίες σου και αμύνεσαι.

Επιστρατεύεις τον εγωισμό σου και πας να πολεμήσεις για χάρη της καλομαθησιάς σου.

Σκέφτεσαι μόνο αυτό που θες να πάρεις και το διεκδικείς με κάθε τρόπο.

Ο εγωισμός σου δεν σε απογοητεύει ποτέ.

Μα όταν σκέφτεσαι πως αυτό που πολεμάς αφορά την ευτυχία του άλλου

ντρέπεσαι για τις σκέψεις σου.

Τον τελευταίο καιρό ντρέπομαι για τα όσα σκέφτομαι και θέλω.

Θέλω και ονειρεύομαι πράγματα που στερούν από κάποιον άλλον το δικαιώμα της ελευθερίας.

Θέλω το αύριο μαζί του,

γιατί το έχω πιστέψει τόσο πολύ που δεν μπορώ να μη το ζήσω.

Γιατί μου το χρωστάει ο Θεός.

Γιατί δεν θέλω να χάσω τη καθημερινότητά του.

Ντρέπομαι που βάζω τις ανάγκες μου πάνω από τα όνειρά του.

Ντρέπομαι που δείχνω τόσο άσχημα τον εγωισμό μου.

Είναι τόσο δύσκολο να ισορροπείς ανάμεσα σε αυτά που απαιτεί η καρδιά σου 

και δεν δέχεται η λογική σου.

Αλλά..

Όταν αγαπάς,λες προχώρα.

Βρίσκεις τη δύναμη και το λες.

Και χωρίς να το καταλάβεις,
φτάνεις αυτό που ήθελες..

Αγαπάς.

Και παραδίνεσαι αμαχητί. 

Γιατί έχεις ήδη νικήσει.