Και κάποτε ξημέρωσε η 25η Μαρτίου 1821..Και μετά;Και μετά;

Σε 4 μέρες κλείνουμε για Πάσχα!Άντε να βάλεις βαθμούς,άντε να τους δώσεις,άντε να κάνεις κανένα λαγουδάκι-κοκοράκι-αβγουλάκι-καλαθάκι,άντε να μιλήσεις για τη Μεγαλοβδομάδα-Σαρακοστή-Σταύρωση-Νηστεία και μέσα σε όλα αυτά και η 25η Μαρτίου!!!

Μέσα σε λιγότερο από βδομάδα έπρεπε να βρούμε ποιηματάκια-τραγουδάκια-άντε και κανένα βιντεάκι για τη γιορτή,να δώσουμε τα ποιήματα,να μάθουν τα τραγούδια,να φτιάξουμε την αίθουσα και γενικά να οργανωθούμε.

Όταν πρέπει να συντονιστείς με ένα άλλο τμήμα,οφείλεις να είσαι συνεργάσιμος και διαλλακτικός σε ό,τι ακούσεις από την άλλη πλευρά.Γενικώς σαν άνθρωπος δεν φέρνω αντιρρήσεις σε κάτι που παρεκκλίνει λίγο από τα γούστα μου.Οk,παραδέχομαι ότι τέτοιου τύπου γιορτές δεν είναι και το καλύτερό μου,περισσότερο με αγχώνουν,παρά τις ευχαριστιέμαι.Θα προτιμούσα έναν εναλλακτικό τρόπο επετείου,πιο άμεσο και δημιουργικό,παρά αυτό το <<στήνομαι στη σκηνή με τα καθαρά μου μπλε-άσπρα ρούχα να λέω απέξω το ποίημα,κι ας μη καταλαβαίνω τι λέω>>.Κοινωνικός φορέας το σχολείο-κοινωνική εκδήλωση και οι γιορτές.Κλείνω τη παρένθεση και συνεχίζω.Δεν φέρνω αντιρρήσεις,λοιπόν.Συνεργαζόμαστε και επιθυμούμε το ίδιο αποτέλεσμα:Μια όμορφη γιορτή,όχι πολύ μεγάλη,για να μη κουράσει,λέγοντας λίγα βασικά τραγούδια,λίγα βασικά ποιηματάκια,κρατώντας την ουσία και περνώντας το νόημα.Γενικότερα,δεν χρειάζονται πολλά σε τέτοιου είδους γιορτές.Τα πολλά κουράζουν και περιττεύουν.Δεν μπορώ να φανταστώ πως αν το παιδί ντυθεί Παπαφλέσσας ή Μαντώ Μαυρογένους,θα πίασει περισσότερο το νόημα της αντίστοιχης γιορτής!Αυτά είναι λίγο πολύ ξεπερασμένα και -συγνώμη-αστεία.Να το ντύσω Αη-Βασίλη για να χαρεί,ναι.Αλλά ένα θεατρικό με ήρωες της επανάστασης,δεν μπορώ να βρω έναν λόγο που θα του προσφέρει κάτι.Δική μου γνώμη.

Πάμε στα ποιήματα.Ναι έχω γνώμη και σε αυτό!!Βρίσκεις ανάλογα με την ηλικία και τον ρυθμό του παιδιού ένα ποιήμα.Το παιδάκι της Β' Δημοτικού θα πει ένα μικρό ποιηματάκι και θα θελήσει να το μάθει απέξω γιατί νιώθει super ήρωας αν το κάνει.Το 11χρονο παιδί της Ε' θα πει κάτι πιο μεγάλο,λογικό;Και σαν πιο μεγάλο,δεν θα χρειαστεί να το μάθει απέξω!Δεν μπορώ να επιβάλλω στον άλλον να μάθει 10 σειρές ποίημα!Ούτε εγώ δεν κάθομαι να το μάθω!Και γιατί δηλαδή να πρέπει να το πει απέξω;Το χαρτί που θα κοιτάει του χαλάει το styling;Ας το διαβάζει ευανάγνωστα κι ας καταλαβαίνει τι διαβάζει,εκεί δεν είναι το νόημα;;Γιατί υπάρχουν δάσκαλοι που εξαναγκάζουν τους μαθητές τους να μάθουν το ποίημα απέξω;Δεν μπορώ να το καταλάβω..Και τα τραγούδια ακόμη!Μπορεί από τη χρόνια επανάληψη να τα έχουν μάθει απέξω,αλλά ούτε εκεί μ'αρέσει η ατάκα <<Το χαρτί με τα λόγια είναι ντροπή>>!!

Ντροπή κάποιοι θεωρούν και τα ρούχα,αν αυτά ξεφεύγουν από το καθιερωμένο άσπρο-μπλε ή άσπρο-μαύρο.Σε προηγούμενη γιορτή ένας μαθητής λέρωσε το άσπρο του πουκάμισο και έκανε το έγκλημα να φορέσει μπλε και μόνο που δεν έγινε πανικός!Καλύτερα να μην ερχότανε,λέει,παρά να έρθει με λάθος ρούχα!Κι εγώ μαθήτρια έπρεπε να φοράω συγκεκριμένα ρούχα,αλλά από τότε πέρασαν χρόνια!Γιατί δηλαδή να δείχνουμε σε τόσο μικρές ηλικίες ότι η εμφάνιση πάιζει τόσο σημαντικό ρόλο;Ότι αν διαφέρεις απο το καθιερωμένο,είσαι ο διαφορετικός,άρα και ο λανθασμένος;;!!!Μήπως εμείς μετά τους γεννάμε τα κόμπλεξ και τα λανθασμένα πρότυπα..;;

Ευτυχώς σε όλα αυτά συμφώνησα με την άλλη δασκάλα και τα ανέφερα γιατί ήταν άγχη μου εξαρχής!

Κι έρχομαι στο θέμα των παρελάσεων..Κάθε χρόνο,τέτοιες μέρες,τίθεται αυτό το θέμα!

Δεν είμαι υπέρ του να καταργηθούν οι παρελάσεις.Είναι ένα στοιχείο της ελληνικής ταυτότητάς μας.Σηκώνουμε την ελληνική σημαία και παρελάσουμε για την απελευθέρωσή μας.Υπάρχουν άνθρωποι,στη περιφέρεια,κυρίως,που ανυπομωνούν να δουν τη σημαία της χώρας τους σηκωμένη και ανατριχιάζουν γι'αυτό.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως η ύπαρξη των παρελάσεων προκαλεί ανταγωνιστικές-ρατσιστικές διαθέσεις μεταξύ των μαθητών (φύλο,ύψος,μαθητική επίδοση,ικανότητα ρυθμού και βήματος).Έχω δει κι εγώ μαθητές,πολύ καλοί φίλοι,να μαλώνουν για τη σημαία ή τη σειρά.Αλλά όλα ξεκινούν από μέσα.Αν έχει μάθει το παιδί να φέρεται ανταγωνιστικά,δεν θα περιμένει τις 2 φορές τον χρόνο,θα το κάνει σε κάθε ευκαιρία που θα βρίσκει.Αν έχεις μάθει να φέρεσαι ρατσιστικά,θα το κάνεις και την 25η και την 26η Μαρτίου.Απλώς στην 25η θα έχεις τέλειο πάτημα για τη συμπεριφορά σου.Αν δεν θέλεις,για παράδειγμα,τον Αλβανό στη τάξη του παιδιού σου,θα βρεις τη μέρα της παρέλασης να δείξεις την αντίδρασή σου και τη ζήλεια σου,όταν "ο ξένος" σηκώσει τη σημαία,θυμούμενος ότι πέραν του ρατσιστής,είσαι και Έλληνας.Από τη μία παρακαλάμε τα παιδιά μας να πάρουν καλούς βαθμούς για να έχουμε να θυμόμαστε ότι κράτησαν τη σημαία,άρα δεχόμαστε τη βαθμολογία ως κριτήριο σημαίας και από την άλλη αντιδρούμε,όταν ο άριστος μαθητής αλβανικής καταγωγής,τη κρατήσει!

Επομένως,η λύση στο πρόβλημα σου,αν έχεις τέτοια στοιχεία μέσα σου,δεν είναι η κατάργηση των παρελάσεων.Γιατί ακόμη κι αν σου γίνει το χατήρι,αργά ή γρήγορα θα βρεις πάλι κάτι να ζηλέψεις ή να αντιδράσεις.

Δεν είμαι υπέρ του να καταργηθούν οι παρελάσεις.Είμαι υπέρ στο να επαναπροσδιοριστούν οι αξίες τους.Να νιώθει ο άλλος ότι εκείνη τη στιγμή κάνει κάτι ιερό.Να μη καταπιέζεται να πάει στη παρέλαση,να το κάνει με τη καρδιά του,γιατί θα ξέρει τους λόγους για τους οποίους το κάνει.Να νιώθει το ίδιο περήφανος,είτε κρατάει τη σημαία,είτε βρίσκεται στη τελευταία σειρά.Να μην υπάρχουν αποκλεισμοί μαθητών,όταν αυτοί δεν έχουν το απαιτούμενο παράστημα ή τα απαιτούμενα ελληνορθόδοξα πιστοποιητικά.Να έχουν την ελευθερία άρνησης και αποδοχής.Εκεί βρίσκεται το μυστικό.Αυτό πρέπει να επανεξετάσουμε κι όχι τις κοντές φούστες και τα ψηλοτάκουνα,που αυτοί που τα κατακρίνουν,είναι αυτοί που ερεθίζονται πρώτοι!

Ας κοιτάξουμε τις άλλου είδους "παρελάσεις" που γίνονται καθημερινά μπροστά μας:

Παρελάσεις από άνεργους,παρελάσεις από πολιτικούς,παρελάσεις από βαλίτσες με μαύρο χρήμα,παρελάσεις από νόμους,φόρους και αυξήσεις!