p.s: i love you

Να σηκώσει το χέρι όποιος δεν έχει κανένα αδύναμο σημείο;Χμμ..Εντάξει,κατεβάστε το και σταματήστε να λέτε ψέμματα!Είναι φύση αδύνατο να μην έχετε.Όλοι το έχουμε.Κι αν έχεις ένα,δόξα τον Θεό να λες.Κι όταν λέω αδύναμο σημείο,εννοώ ακριβώς εκείνο το σημείο,που αν σου το θίξουν,θα πονέσεις.Φαντάσου τον άνθρωπο σαν ενα ρομπότ.Είναι γεμάτος κουμπιά,που ο συνδυασμός κάποιων προκαλεί συναισθήματα.Στο πάτημα κάποιων από αυτών ερωτεύεσαι,στο πάτημα κάποιων άλλων θυμώνεις και υπάρχουν κι εκείνα που όταν το πάτημά τους προκαλεί πόνο.Δεν αρκεί,βέβαια,μόνο ο κωδικός pin,αλλά και ποιο χέρι θα τον βρει.Αλοίμονο!

Στον δικό μου μηχανισμό,το κουμπί που πονάει περισσότερο είναι να κρίνουν τις ψυχαναλυτικές μου ικανότητες.Αυτό πονάει.Με στεναχωρεί οταν δεν μπορώ να καταλάβω ανθρώπους για τους οποίους ενδιαφέρομαι και όταν δηλώνουν πως δεν τους καταλαβαίνω.Με στεναχωρεί το να φτάνουν σε τέτοια συμπεράσματα και κυριώς όταν αυτά κρύβουν μεγάλο ποσοστό αλήθειας.Η ανάγκη μου να θέλω να τους καταλάβω και να μη το καταφέρνω,πονάει.Και όταν αυτό διατυπώνεται από το στόμα του άλλου,πονάει περισσότερο.

Τους ανθρώπους γύρω μου τους ψυχαναλύω,τους βάζω σε κουτάκι στο μυαλό μου και προχωράω παρακάτω.Έχουν δώσει μια σαφή εικόνα και αναλόγως με αυτή πορεύομαι.Υπάρχουν κάποιο άνθρωποι,όμως,που είναι όλο εκπλήξεις.Και αυτό με αποσυντονίζει.Με μπερδεύει ο χαρακτήρας τους και όσο προσπαθώ να λύσω τον γρίφο,τόσο περισσότερο μπερδεύομαι και δεν το ελέγχω.Ίσως αν αποστασιοποιηθώ λίγο,να μπορέσω να το κοντρολάρω καλύτερα.

Τους ανθρώπους τους βλέπουμε μέσα από τα μάτια μας και τη καρδιά μας.Αναλόγως ποια κουμπιά θα πατήσουν μέσα μας.Κι αν βρουν τον μαγικό συνδυασμό,τότε αυτομάτως γίνονται ξεχωριστοί.Δεν ελέγχεται αυτό.Δεν μπορεί να μειωθεί ή να αυξηθεί.Έτσι είναι.Και αν έχει σημασία,σε αυτή τη περίπτωση ερωτεύεσαι αληθινά.Κι αν φύγει ο έρωτας,τα τρυφερά αισθήματα παραμένουν.