Στα 79 όταν θα΄σαι γιαγιά,σου το ορκίζομαι ξανά πως για μένα θα΄σαι πάντα 19..

Σήμερα  στο ταμείο του super market της γειτονιάς μου,έτυχε πάλι να τους δω.Είναι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.Η γυναίκα εμφανώς μεγαλύτερη,γύρω στα 87 κι αυτός 70άρης.Από τον Σεπτέμβρη που βρίσκομαι στη γειτονιά,τους έχω δει γύρω στις 10 φορές.Πάντα πιασμένοι χέρι χέρι και πάντα δίνουν την αίσθηση οτι ο άντρας δίνει το βήμα σε αυτήν.Μέχρι σήμερα έλεγα <<Ένα αγαπημένο ζευγάρι>>.Από σήμερα τους καταχωρώ στη κατηγορία των σπάνιων αγαπημένων ζευγαριών.

Στο ταμείο,λοιπόν,βρίσκονταν ακριβώς μπροστά μου.Αυτός άδειαζε το καρότσι,αυτός γέμισε τις σακούλες.Αυτή,περιποιημένη,με μαύρα γυαλάκια ηλίου,περίμενε το άγγιγμά του,σαν νόημα πως τελείωσαν με τα ψώνια.Όταν ήρθε η σειρά μου και είχαμε φτάσει πιο κοντά,παρατήρησα οτι η τσάντα της ήταν ορθάνοιχτη και με τον τρόπο που τη κρατούσε,όλα ήταν εκτεθειμμένα.<<Συγνώμη,η τσάντα σας είναι ανοιχτή>> της είπα και φαινόταν πως κοίταζε προς τη πλευρά μου.Η γυναίκα,όμως,δεν κουνήθηκε,μόνο περίμενε το χέρι του άντρα της με ένα χαμόγελο ασφάλειας και ανυπομονησίας.Ήταν το μόνο που διακρίνονταν.Με άκουσε ο άντρας της και της την έκλεισε τόσο γρήγορα και διακριτικά,χωρίς να υπερτονίσει την αδυναμία της όρασης της και χωρίς να τη βεβαιώσει για τα απλά καθημερινά προβλήματα που της προκαλεί.Με ευχαρίστησε πολύ ζεστά και τη πήρε από το χέρι και έφυγαν.<<Είναι τυφλή εδώ και 15 χρόνια,αυτό που βλέπεις,γίνεται κάθε μέρα.Τη περιποιείται,τη φροντίζει και όπου πάει,τη παίρνει μαζί του.Δεν την αφήνει στιγμή μόνη της.Με αυτό ζει,αυτό τον ευχαριστεί.Μέχρι και στο κομμωτήριο τη πάει!>>Κάπως έτσι περίπου ήταν τα λόγια της κοπέλας στο ταμείο.

Κάποιοι λένε πως η γενιά αυτή διαφέρει μακράν από τη δική μας.Οι γάμοι γίνονταν από μικρή ηλικία,μεγάλωναν μαζί και δένονταν μέσα από τα ζόρια τους.Δεν γνώριζαν μεν από έντονα πάθη,αλλά κι εμείς που γνωρίζουμε,είδαμε τα αποτελέσματα!Αγαπιούνταν βαθιά και στωικά.Μπορεί η γυναίκα εκείνης της εποχής να μην είχε τις σημερινές γυναικοανεξαρτησίες και αυτό να τη στερούσε πολλά προνόμια,αλλά από τα πολλά προνόμια και τις μεγάλες ελευθερίες,είδαμε επίσης αποτελέσματα.Θα μου πεις <<Μα η δική μου γιαγιά από το πρωί μέχρι το βράδυ καταριέται τον παππού μου>>.Ναι,αλλά στη πρώτη δυσκολία τρέχει,είναι μαζί.Πες το συνήθεια,πες το ανάγκη της τρίτης ηλικίας,είναι κοντά του.Και ουσιαστικά κοντά του!

Εγώ θέλω να πιστεύω οτι ζευγάρια αγαπημένα υπήρχαν,υπάρχουν και θα υπάρχουν!Σήμερα που ένας στους δύο χωρίζει,ΕΓΩ λέω πως υπάρχουν ακόμη ερωτευμένα για χρόνια και αγαπημένα ζευγάρια!Σπανίζουν,αλλά αντιστέκονται στη σκαρταδούρα που υπάρχει.Υπάρχουν και μας θυμίζουν πως ο ρομαντισμός ρε πούστη μου δεν χάθηκε!Πως το κέρατο και η ψευτιά δεν μπήκε στο πετσί όλων!Πως η ατάκα <<θα σ΄αγαπώ για πάντα>> δεν υπάρχει μόνο στις ταινίες!Αλλά μπορεί να αποδειχθεί και σήμερα.Σαν το video clip του Καρβέλα και της Βίσση <<Στα εβδομήντα εννιά>>..

Μπορεί να βλέπουμε όλο και λιγότερα ζευγάρια σαν τους ηλικιωμένους,που θέλω να τους κάνω και φίλους μου κάποια στιγμή!Μπορεί να φτάσω την ηλικία της συγκεκριμένης γυναίκας και να κυνηγιόμαστε με τις μαγκούρες.Μπορεί να κυνηγιέμαι και μόνη μου.Αλλά μπροστά σε τέτοιες εικόνες,όπως η σημερινή,υποκλίνομαι!

Δεν ξέρω πώς θα μου ακούγονται τα λόγια μου μετά από 20 χρόνια,ίσως τότε οι ανάγκες μου να έχουν διαφοροποιηθεί πλήρως.Αλλά ο καθένας μας,από τον πιο πλούσιο,μέχρι τον ζητιάνο,από τον πιο μικρό,μέχρι το πιο μεγάλο,από τον υποκριτή,τον έξυπνο και τον δύσπιστο,μέχρι τον αφελή,τον ειλικρινή και τον ευκολόπιστο.Ο οποιοσδήποτε, (γιατί κουράστηκα,με το από τον..μέχρι τον..),ο καθένας θα ονειρεύονταν να ζήσει το συναίσθημα αυτής της γυναίκας!Κι ας μη το παραδεχτεί ποτέ.

Γιατί όλοι ξέρουμε πως εκεί βρίσκεται το νόημα της ζωής.
Γιατί κι εγώ θέλω ονειρεύομαι να αποτελώ το <<σπάνιο αγαπημένο ζευγάρι>> γαμώτο μου!(Εκεί ήθελα να καταλήξω μάλλον και το γυρόφερνα!)

Και όσοι το βρήκαν,ήταν δώρο Θεού.

Και τώρα μπορείτε να με χειροκροτήσετε!Τελείωσα τον λόγο μου!Ντόοοοοοοοιγκ!
Η πολυλογία μου είναι από τα μεγαλύτερα προτερήματά μου!

Πάω να βρω παρηγοριά στον σκυλάκο μου!

Καλό βράδυ!