Πριν 7 χρόνια βρέθηκα στη Ρόδο για σπουδές.18 χρονών,μακρυά από κάθε είδους ασφάλεια,που τόσο αναζητούσα,κάνοντας μια νέα αρχή και ανοίγοντας έναν νέο κύκλο.
Μέσα στα 5 χρόνια διαμονής,μεγάλωνα,ωρίμαζα,άλλαξα συνήθειες,απέκτησα νοοτροπίες,χούγια,κουσούρια,έκανα φιλίες,ερωτεύτηκα,πλήγωσα και πληγώθηκα.
2 χρόνια πρν,έχοντας πακετάρει πράγματα και αναμνήσεις,έγραφα στη χαρτοπετσέτα του αεροπλάνου όλους τους λόγους που έχω για να αγαπάω αυτό το νησί.Ήταν τότε που ο κύκλος είχε κλείσει..Αν όλα έχουν τον λόγο τους,τότε ο Θεός είχε πολλούς για να με στείλει εκεί.Η Ρόδος ήταν μία από τις καλύτερες δασκάλες μου.Μου έμαθε να στέκομαι στα πόδια μου,να χαμηλώσω τα επίπεδα της κακομαθησιάς μου,να διαχειρίζομαι καταστάσεις,να πληρώνω τα λάθη μου και να παίρνω την ικανοποίηση μιας αποκλειστικά δικής μου πρωτοβουλίας.
7 χρόνια μετά,βρίσκομαι πάλι εδώ.Σαν τον δολοφόνο που επιστρέφει πάντα.Έχοντας την επιλογή να διαλέξω ανάμεσα στην ασφάλεια του οικείου μέρους και στο άγνωστο που προσφέρει ένα άλλο μέρος.Είναι πολύ όμορφο να αντιλαμβάνεσαι τη σιγουριά του γνώριμου,αλλά μήπως είναι καιρός να καταπολεμήσω κάποιες ανασφάλειες μου;;
Επιλέγω,λοιπόν,τη νέα αρχή με άγνωστες εξελίξεις.
Γιατί κάτι μου λέει πώς δεν κάνω λάθος.
Γιατί δεν θέλω να απομυθοποιώ (κι η Ρόδος είναι μυθοποιημένη μέσα μου)
Γιατί το άγνωστο κρύβει ελπίδες για όμορφα πράγματα.
Γιατί με γουστάρω όταν με ξαφνιάζω!!
Γιατί όταν κλείνει ένας κύκλος,ανοίγει ένας άλλος κι όχι ο ίδιος.
Και ο κύκλος της Ρόδου έκλεισε!Σφραγίστηκε με όσα την έκαναν ξεχωριστή μέσα μου και τοποθετήθηκε σε ασφαλές μέρος στη καρδιά μου.
-Show must go on-
Nα περνάτε καλά!Φιλιά πολλά!!
